Beni çağıran davet eden çok sevgili arkadaşlarım oldu da. Ne ıstanbul 60'ların 70'lerin ıstanbul'u, ne de benim kalkıp gidecek yüreğim var.
Şirince'ye gitmek dışında adana'dan dışarı adım atmam. Burnumun ucundaki mersin'e bile gitmiyorum.
Adana çok konforlu, samimi ve ne kadar şov haber bültenlerinde teksas gibi lanse edilse de, özellikle tabii buralı olmam hasebiyle kendimi pek güvende hissettiğim bir şehir.
Lakin ıstanbul'un halen daha bozulmamış, maziden izler taşıyan semtleri, bir lahza nefes alacak yerleri yok değilmiş.
Oralardan birinde, bir masada olmak isteyebilirdim.
En azından, şarkılar şiirler yazılan, dünyanın hayran olduğu şehre gitmedim, boğazı seyretmedim demezdim.
evet istanbul dışından yazan arkadaşlar, burada hava mükemmel.
tam boğaza karşı çay içilecek, kola çekirdek yapılacak hava.
gelin, yapalım diyeceğim ama grip olmuşum ulan.
