yurtdısındayken daha bi icten olarak evinizden daha cok ozlediginiz yer olan istanbulla ilgili sarkılar dinleyip surekli ah ulan ah diye baslayıp devamında soylediginiz cumle...
yaşamanın ne kadar zor olunduğu bilinse de içinde yaşayanların en fazla 15 gün ayrı kaldıktan sonra mırıldandıkları "simdi istanbul da olmak vardi anasini satayim" diye güzel bir şarkıdır ayrıca. sözleri de şu şekildedir;
yayilmisiz dunyanin dort bir yanina
kimisi ta kopenhag'da, kimisi paris
bedenimiz orada burada dolanir amma
cok hem de cok uzak yerde kalbimiz
bir alli turna olsam karli daglari a$sam
varsam bizim ellere kendi gogumde ucsam
simdi istanbul'da olmak vardi anasini satiyim
pufur pufur bir vapurun yan tarafinda
koprude balik ekmek yemek
dolmusa hadi gidelim demek
ver elini yenikapi, ver elini bebek, tarabya
su anda oralarda olmak vardi anasini satiyim
bogazda kohne bir iskelenin yamacinda
tabakta kavun peynir, kadehte buz gibi raki
dilinde yari aci yari tatli bir sarki
su anda istanbul'da olmak vardi
benim derdim dermanim bilen yok
yayilmisiz dunyanin dort kosesine
kiminin adresi sidney kiminin indiana kiminin hamburg
yasamaya dort elle sarilmisiz da
yine de gozlerim dolu yuregim buruk
basimi hic bir zaman egmedim amma
yine de yuregim yara icimde bosluk
minnacik tohum olsam savrulsam donumlerce
kis biter bahar gelir acilsam yuzbinlerce
acilsam milyonlarca
simdi istanbul'da olmak vardi anasini satiyim
pufur pufur bir vapurun yan tarafinda
su anda istanbul'da olmak vardi anasini satiyim
yeni cami'de misir atmak kuslara
koprude balik ekmek yemek dolmusa cek dostum demek
ver elini kadikoy, ver elini kalamis, moda
su anda oralarda olmak vardi ya
simdi istanbul'da
su anda istanbul'da
ah istanbul'da
sabret gonul bir gun olur bu hasret biter
cekilen acilar gulum
gun olur gecer
havalar güzelken genellikle vize veya final dönemlerinde söylediğim cümledir. sınavlar bitince akabinde 3-4 günlüğüne bi istanbul yapılır, sora da bazen istemeyerekte olsa ankaraya dönülür.
istanbul az çok tozunu yemiş yutmuş veya bir iki kere gidip istanbulu istiklal veya ortaköy sananların dönüşte muavin istek alırken istedikleri şarkıdır. Belki de yağmurlu bir akşamda çevrenizi saran 5-7 tinercinin size saldırması dolayısıyla hiç bir zaman duymak istemediğiniz hitlerdendir. Ne gariptir ki gurbette söylenir ve az çok maceralar bireyin beyninde canlanır. Sonra sanki hayatında hiç beynini kullanmamış bir insan gibi düşünceler molozlaşır. ne hissiyattır ki o ne beyne yeter ne kalpten taşar. ama öyle bir travmadır ki bu şarkı yanına bir şarap açtırır.
bazen şehirler büyük olsa da her köşesinde bir anısı vardır insanın. anılarından kaçmak için ayak basmaz insan o şehre lakin uzak da kalamaz.
hani derler ya insanın memleketi doyduğu yerdir aslında, diye. memleketi doyduğu yer ise metresi de istanbul'dur. öyle yakar adamın içini.. kadehler dolup dolup boşalır.
bazen de ihanetlerin şehridir orası. biraz da aynı acıları duymamak için gitmek istemez insan ama yem yutulmuştur bir kere, çeker istanbul seni kendine...
ilk görüşte aşk ne kadar sahteyse istanbul da o kadar yalancıdır insana ama ister anasını sat ister babasını, o seni önemsemsede, vurulmuşsundur bir kere bu şehre!
istanbul da yasamis insanlarin ozellikle de yurtdisinda bi sure yasayip memleket hasreti,sicak ve gunesli hava ozlemi , turklere ozgu davranislarin sirinliginin cekiciligiyle icinden gecirdigi,kalbini sizlatan cumlecik.
istanbuldan büyük bi hata yaparak ankarayı tercih eden her ögrencinin periodik olarak tekrarladıgı, kendine küfürlerle devam ettigi pişmanlık ifadesinin iyi bi giriş cümlesidir..
demi moore yes ofcourse istanbuldan bildiriyor:
burada an itibariyle bi bok yok. karlar erime eğilimi gösteriyor her taraf vıcık vıcık. ayı oğlu ayı sürücüler milletin üzerine çamur sıçratıyor. insanın ne gezesi geliyor ne evde oturası öyle can sıkıcı bir hava yani. mikrofonlarımız samsunda...
sadece ilkbahar aylarında sevilesi bir şehir olan istanbul'un, o mevsimde uzaklarda olan bünyede yarattığı özlem haliyle akıllardan geçen ve dile dolanan sözüdür. *
