gece yolculuğunu hep sevmişimdir. karanlık, sessizlik içinde ilerlemeyi. camdan akan şehirleri, yolları, ışıkları izlemeyi sevmişimdir.
karanlıkta korkusuzca ilerlemektir; gece yolculuğu. karanlıktan korkulur. bilinmezdir karanlık, el uzatmak zordur. bu yüzden güzeldir karanlığa doğru gidebilmek gece yolculuğunda.
güzeldir gece yolculuğu; gideceğin yerde bekleyenin varsa. gecenin bitiminde ulaştığın sabahta sevdiklerine, seni sevenlere kavuşmak varsa hele çok güzeldir.
öyle sessizce ilerliyorum bir gece yolculuğunda. ardımda bir karanlığı bırakarak, başka bir karanlığa doğru belki. korkarak, asla adım atmayı öğrenemeyecek derecede korkarak, gidiyorum
şimdi gitmek vakti; ait olmadığını hissettiğin, ama tüm benliğinle içinde olduğun dünyadan ayrılmak için verilmiş olan en kararlı adımdır. adım atmayı bilmeyen biri için, büyük bir adım.
yalnızlığın treni kalktı.. son yolcular gözü yaşlı baktılar geçmişlerine. daha fazlası istenemez artık sonsuzluk için. dokunulması zor o ellere.. bir melodi kulağımı parçalarken, umut hissizleri içimde. zaman bana mı yoksa, dengesizliğe mi akıyor?
başkasını kırarken, geri çevirirken düşünmedik mi acaba ne yaptık biz diye? hayır asla düşünmedik. kendimiz için egolarımız için yandık. yanmak zevk verir dedik, yanıldık!
TUTUNUP KALDIĞIM TEK DALDIN SEN. KOPARACAK KADAR CESUR OLAMADIM SENi. artık gitmem gerekir. sen koptun, ben parçalandım. ardıma bakamıyorum sessizliğimin.
yüreğim yansa bile seni özlemlerim içinde anacağım..
