kapının önünde bir başkasının ayakkabıları var şimdi...
odanda bir başkasının kokusu ve dağılmış eşyaları...
kim olduğu farketmez.başkası işte.
o küçücük odada,sadece ikimize kurduğumuz dünyada bir başkası başrolü oynuyor artık.
sen onunla.ben yalnız.
benim beynimde koskoca bir muamma.
öyle ki ; bana dönsen bile beni mutlu etmeyecek.
garip.
bu saatlerde hep uyurdum ben.uykumu bile çaldın.
ama olsun olsun.
ben bunları hep anı olsun diye yaşadım.
öyle...öyle değil mi ?
herkes şimdi bir başkasıyla. ben de herkes gibiyim. her gece uyumadan, sabah uyandığımda, servisi beklerken yol kenarında, yol boyunca, sevgilimden mesaj geldiğinde, alışveriş yaparken, hatta hatta sevgilimle gezip tozarken. hic kabullenemediğim bu fikirle. sen de ben de şimdi bir başkasıyla.
