birden bire insanın aklına gelen* saçma bir soru. belki biraz bencilce* belki de tam tersi; tamamen bencillik sıyrılmış** bir cevap aramak için sorulan...
"o da mutsuz mu benim gibi ? benim onsuz mutsuz olduğum gibi ? peki ben o mutlu olsun mu istiyorum onun mutluluğu beni mutsuz etse bile ?" ardı arkası gelmeyen, insanı yavaş yavaş delirten sorular. çoğu iyimser hayallerden ibaret aslında. gerçek ise gümüş bir kılıç kadar keskin.
"neyi düşünüyorum ki hala ? ben onun yokluğuyla yaşarken benim varlığım çoktan unutulmuştur zaten. kimse telefon rehberindeki silikleşmiş numara için yas tutmaz. tutmasın da zaten" tuhaf... acı çekmek hiç bu kadar huzur verici olmamıştı. ve tanrıdan daha fazla acı için yalvarır gibi bir gülümseme belirir yüzünüzde. o an onun gülen yüzü de gözünüzün gelmiştir çünkü. anlarsınız ki hiç bir şey onun yüzünü asık görmek kadar acıtmayacak içinizi.
dişlerinizi sıkıp "bensiz de olsa mutlu olsun" diye haykırırsınız sessizce. zaten o artık gitti; mutlulukları hiç bir bana endeksli olmayacak ki...
hiç kendinize sorup canınızı sıkmamanız gereken soru. sizsiz mutlu olduğu için gitti sizden sakın unutmayın. sizin mutluluğunuzun onun için bir önemi olsaydı şayet hala sizinle birlikteydi. sizinle yaşamın sonuna kadar kalıp, hayat kavgasında elinizi hiç bırakmayacak birini bulmaktır aslolan. en ufak bir tokatta yıkılıp, kaçıcak kişiyi bulmak ve ona değer vermek değil!
