böyle bi umut cümlesi olamaz ya. nasıl işliyor insanın içine beni benden aldı. umutsuzluğun içinde ışık bulmaya çalışmak, yılgınlık, beklenti, herşeyden biraz var.
Yürüdüm yürüdüm çok yollardan geçtim inan çok büyüdüm..
Düşündüm düşündüm sebebini bulamadım neden neden neden çok üzüldüm?..
Aç kapını lütfen, çünkü ben geldim
Çok üşüdüm, çok soğuk yerden geldim
Bana bana biraz gülümser misin?
Kimseye sormadım, yolu kendim buldum geldim
Simsiyahların içinden sana karbeyaz geldim
Şimdi Beni biraz sever misin? Ben geldim!..
Üstüm biraz tozlu, yolda çok düştüm geldim
Ellerim çizik üzgünüm, dikenliklerden geldim
Kalbim paramparça ama sana topladım geldim
Bir bilsen neler yazdım, hepsini yaktım geldim
Annemi bıraktım, sana kimsesiz geldim
Çocukluğumun söküklerini dikebilir misin?
izin ver de oturayım lütfen, bacaklarımı çok yordum geldim
Kusura bakma üstüm ıslak, büyük yağmurlardan geldim
Anlatsam her şeyi, dinler misin?
