Gözler önünde işte,
Gittikçe arınıyorum kendimden.
Her giden güzelleşir,
Gidiyorum güzelleşmek için,
Unutulsun diye çirkinliklerim,
Gelecek birisi güzeldir.
Gelince güzel değil.
Hele gelmişse çirkin.
Yaşam, ölüm gelecek diye güzel.
Ey güzeller güzeli beklediğim.
Kaç saatim, kaç dakikam ya da saniyem..
Artık ne gelmek ne de gitmek..
Yaşamın en zor yanı beklemek.
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı,
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz ölmek.
yine hatırladım anılarımı, seninle olan , ne yapacagımı bilemedim , elime aldım kalemi ve yazmaya basladım yine sensiz gecen günlerıme ve sensizliğime . aslında sensiz değilim hala duruyor resmin tam önümde... her gün bakıyorum ve hergün biraz daha çirkinleşiyorsun gözümde,özelliklede gözlerin, bir melekti şimdi tam bir şeytan özlüyorum deliler gibi ve hala seviyorum köpekler gibi ama gurur ve onur var ya işte bu 2 illet yakamı bırakmıyor.arasam mı dıyorum kendı kendıme yada bır gun aniden karsısına cıksam mı ama yok onur ve gurur 2 si çok sağlam dostlar ve beni hep ikna edıyorlar , yanıltmıyorlar ve en iyiside beni hiç aldatmıyorlar.
güllerle süsleyemesem de yollarını
en güzel gülüşlerimi dağıtırım yüzümden geldiğince
hesap yapmıyorum artık elde ne kaldı diye
ne varsa onu yaşıyorum sessizce
ve hem gülüp hem ağlayabiliyorum gönlümce
Sen bir tutam saç arayıp da bulamadığında çıldırmış olamazsın hiç..sonra sevgilinin ellerini tutmak yerine kendi ellerini birbirine geçirip parmaklarını kırarcasına haykırmanın ne demek olduğunu anlayamazsın, etrafındaki insanlar gözünün içine baktığında "gidin başımdan, çok kahpe bir aşktan çıktım, yorgunum, beni rahat bırakın" demeyi düşünmüş olamazsın,bir sıcak söz, biraz şefkat arayıp da bulamadığında kendini boş tesellilerle avutmuş olamazsın,sen sevgin için her şeyden vazgeçmeyi göze almış olamazsın, birkaç damla gözyaşı dökersin belki
onlar da bana değil, yine kendin içindir sen ve sen sadece sen,kendin için...
elinin arkasında güneş duruyordu
aylardan kasımdı üşüyorduk
ağacın biri bulvarda ölüyordu
şehrin camları kaygısız gülüyordu
her köşe başında öpüşüyorduk ...
terk edilmiş virane bir han gibi yüreğim.
içimde korkularım var.
eyy deli gönül, yavru ceylan gibi yenik düşüp bi daha sevilmemek var.
yapraklar dökülüyor. yağmurlar yağıyor üzerime
perdesi kapatılmış pencereler gibi açılmaktan korkuyorum.
bir aksakallının gözlerini anlamaya calışırken sensizliğe yenik düşüp soluyorum.
Sahte kahkahalar atılıyor boşluklara, ben aksakallara dokunuyorum.
Tam kendimi anlatmaya çalışırken infaz edilip,
mevsimsiz yaşamaya hüküm giyiyorum .
çiçekler açmaz yangın yerlerinde gönlümün, herkes yaram hafif sanır.
nasıl açılırsa yaprağı mimozanın , nasıl acıtırsa dikeni gülün öyle batar sevdan gönlüme...
