genellikle "n" ve "m" ile biten kelimeleri kullanan yazarlardır bunlar. aslında "n" ya da "m" le bitmez ama bitince şive oluyo, eskimiş gibi oluyo işte.
geldin gördüm senin yüzün *
aydın olan günüm senin sayen *
peçen kaldır görem yüzün *
aşığın ben olam yeniden senin *
ulan azerice'ye de benzedi biraz ama, bazen ege şivesine de çok yakın oluyo; "bak baka(m) şu yannı", "hadi çabuk geliver de gide(m)", "toplaya(m) şurda ki çöpleri"... *
