şiirde gelenek, düşünle zorlanamaz, gene şiirle kurulur. ahmet muhip dıranas da, cahit sıtkı tarancı da, orhan veli kanık da, yahya kemal beyatlı'nın ve ahmet haşim'in değerini hep savunmuşlardır. ama onlarda bu iki şairin açık etkisini aramak boşuna olur. dil ve ses bir kez bulundu mu, artık gelenek, benzerlik anlamını yitirir, bir etki-tepki diyalektiğine dönüşür. ne denli sevsek de, ne divan şiiri, ne de halk şiirimiz bu diyalektik içinde yer edebilmiştir. bu bakımdan, genç bir şiirdir bizim şiirimiz.
