kafiye tutmazsa dua kabul olmayacakmış hissi ile bütün manevi duyguları şaha kaldırıp edebi bir dille tanrıya yakarma durumudur.
hani eillerini açıp, "allahım şu okulu bitirmeme bir yardım et kurban olduğum harcı da ödeyemedim biliyon mu? sana sığındım sen büyüksün, zorda olanlara yardım ediyorsun. bi beni de bu dertten kurtar" desek. karşı taraftan;
" çok özensizce edilmiş bir dua, muhtaciyet tespit edilemedi" gibi bir cevap alacakmışız gibi bir his uyanıyor insanda. neden kabul olması için şu tarz bir dua etmeyi daha uygun görürüz? bunu da siz bulun bilemedim o kadarınıda.
