aslında hayat ne iyi ne de kötü.
çünkü ikisinin arasında birşey,
yani sen gibi anlamsız ve gri.
yani biz gibi...
bazen güneşin doğmasına müteakip aydınlık...
sonra yaprakların döküldüğü mevsim vardıya
hani senin adın olandan...
sonbahardı sanırsam,
hani saçlarım dökülürdü oturduğumuz banklara,
sonra kucak kucak yaprak toplardık seninle.
bir sigara izmaritine alev alırdı hani.
sonra koklardık o yaprakların dumanını,
çıtırtısında türküler okurdum sana.
çingeneler nalet okurdu ardımızdan.
bir gül alımına ağzımızda küfür kıyamet bu sevda.
hani kovardım yanıbaşımızdan,
üsküdar'dı sanırsam, üsküdar'dı evet.
bilirsin, asla yanılmam.
sonra aynı yolları yürürdük seninle,
yabancıların çocuklarını severdik,
hani ellerine kiraz tutuştururdu anneleri.
hani gözleri boncuk boncuk,
saçları kıvır kıvır bir kız çocuğu biterdi ayaklarımızın dibinde...
hani sen çok severdin, hep isterdin...
hayal ederdik, iç çekerdik, işte öyle birşey...
herkes gibi ben de şiir yazarım...
yoo herkes dememe kızmayınız hemen lütfen zira bilmez misiniz ki bu ülkede herkes şiir yazar ama kimse şiir okumaz...
