Başıma bir şey gelmeyecekse; bu akımı sevmiyorum. Gezi'yi falan boşverin, gezi eylemiyle alakalı değil sevmeme nedenim. (Biliyorsunuz bu akım gezi'de meşhur oldu)
Gezi açıklamasını yaptıktan sonra gelelim neden sevmediğime... Bu kadar cıvık, bu kadar sanattan ve edebiyattan uzak bir şey olamaz. Bir şiirden 2 mısra alıp duvara yaz, oldu sana edebiyatsever! Adam cemal Süreya'dan 3 tane şiir bilmez, şiir mısrası yazıp Cemal Süreya güzellemesi yapıyor. Nazım Hikmet'in aldığı bir tane ödülü bilmez, gidip mısralarını paylaşıyor. Temalar da hep aynı; göğe bakalım, yalnızım, kuşlar falan. Ulan halk ve divan edebiyatı görmüş, bu edebiyatçıların apansız mücadelelerine tanık olmuş bu coğrafyayı 2 şiir mısrasına sıkıştırdılar be! Edebiyat yapayım derken (ki ne kadar edebiyat olduğunu yukarda anlattım) elalemin duvarını sikip batıranlardan bahsetmiyorum bile...
Hayır, şiir sokakta değil. O duvardaki arabesk söz, üçüncü sınıf leş kelime oyunu dizelerden oluşuyor diye şiir değil. Sen de şair değilsin, sikerim senin yazacağın şiiri.
Şiir sokakta değil kitapta olur. Herkes ince ruhlu olacak,şiir yazacak diye bir kural yok, velev ki yazdın senin alt kültürüne de saygı duymak zorunda değilim. Okunması gereken deryalar varken sen daha bir damlasını okudun diye entelektüel değilsin.
içtenlik adı altında Buram buram banallık, lümpenlik. Kusmamak için kendimi zor tutuyorum. Hep o amına koduğumun postmodernizmi yüzünden başımıza geliyor bunlar. Mişel fukonun anasını sikeyim.
Benim gözümde hayatı güzelleştiren en güzel detaylardan biri. Bomboş bir duvar insana yalnızlıktan başka bir şey hissettiremez sanki. Keşke daha fazla örnekleri bulunsa da boş duvar kalmasa sokaklarda. Sahaftan aldığın kitabın arasından güzel bir not çıkması gibi bir his en yakın benzetme olarak.
