Eski sevgilim sırf bu yüzden terk etmişti. Uzun uzun şiir okudu (bana göre uzun çünkü ızdırap gibiydi) gülümseyip teşekkür ettim (bence normal bir davranış) bir anda izansız bir hayvan olduğumu ima ederek Ruhunu çekmişler senin diyip bağırmaya başladı eee hani iki dk önce şiir okuyodun ver ayacıklarını yıkayayım diye kafiyelere koşuyordun. Şimdi hangimiz ruhsuz izansız? Mamuta bak hele.
Sevmiyorum kardeşim aşırı abartılıyor yok kafiyeler saçma saçma cümleler, anlamsız yılış yılış abartı.
şiir yapmacıktır o yüzden sevilmez ama bi can yücel varki o candır. çünkü şiir gibi bir yapmacıklığın içinde söver ve onun verdiği samimiyetle şiiri dengeler. güzeldir.
Kimseyi ilgilendirmemesi gerekir. Sanane kardeşim. Adam siir sevmiyor olabilir. Sende deneme türü sevmiyor olabilirsin. Şiire gerçekten gönül veren insanlara saygım sonsuz ama prim yapmak için şiir sokakta etiketiyle fotoğraf paylaşıp kendini şiir sever olarak nitelendiren insanlardan uzak durun asıl şiir sevmeyen adamdan değil. Sanki ananız babanız şiiri çok seviyor.
Bir insanin nasıl en sevdiği şiir olmaz, en sevdiği şair?
Sabah uyandiginizda nasıl o en sevdiğiniz şiirin bir mısrası dilinizde olmaz? Nasıl hissetmeye çalışmaz o şiirleri yazdıran ruh halini? Nasıl merak etmez ölesiye sevilen o sevgilinin upuzun boynunu? Yahut maviye çalan gözleri? Hiç mi kiskanmaz uğruna onlarca şiir yazılan tomrisi, leylayi? Yahut hiç mi anlamaya çalışmaz o son anda neler hissettiğini nilgun'un.peki ya bedri rahmi sevdiğini, marisini, karadutunu kaybettiğinde nasıl yandı canı? Tarifi var mıydı bunun , hangi dizeye sigardi? Ümit yasara ne demeli, oğlu canı Galata kulesinden atladığında o genç yaşta içindeki çığlığı şiir olmasa nasıl duyuracaktı?peki ya nazım, şiirleri olmasa bilir miydik gerçekten ondaki memleket hasretini?
Şiir inceliktir, kırılganlıktir, naifliktir.
Ve bence her insan özünde az ya da çok biraz şiir barindirir.bu nedenle şiir sevmeyen insan yoktur.henüz şiirin değiştirmediği insan vardır.
şiir güzelliktir, aşktır, tutkudur.
kimisi okurken aşık olur dizelere, kimisi aşkını döker bir bir kelimelerle. elbetteki herkes aşık olamaz bu hayatta. belki aşık olduğunu düşünebilir ama bazen zannetmekten öteye gitmez bu. onları suçlamak yersiz. hanginiz gerçek aşkını tek seferde bulabilmiş ki?
Öncelikle şiir seven bir insanım bunu söylemeliyim.
şiir sevmeyen bir insana duygusuz ya da odun damgası vurulmasına ise karşıyım.
nice şiir yazan insan tanıdım yazdıkları dışında duygusal hiçbir tavrı olmayan. fakat kendini şiirde bulduğu için şiir yazan ya da okuyan.
evet kendini bulmak ve ifade ediliş tarzı bakımından ilgisini çekmemiş olabilir bazılarının.
belki de henüz keşfedememiştir.
belki de ona şiiri sevdirecek biriyle henüz karşılaşmamıştır.
duygusal geçişlerini, ruh halini hayata dair bir anlamı bir kaç dizeyle anlatabilen o şairi bulamamıştır.
bu daha olası değil mi.
yine de kendi tercihi okur ya da okumaz demeyelim.
bir şiir kitabı hediye edebiliriz böyle birine içimizden gelerek bi başlangıç olur belki kimbilir.
samimiyetle yaklaşılırsa aynı şekilde samimi bir karşılık alınabilir.
Biraz benim bu. Şiir yazarım ama şiir okumayı sevmem belki biraz tarzımı oturtmak için yaptığım bir şey ancak şöyle de bir şey var ki şarkı sözleri de şiirleri andırır nitelikte.
telefon Kulübesinde halay cekmeyi sevmeyen insandır. benimdir, detayları bilmek isterim, konu her neyse uzun uzun anlatılsın, içine gerçekte var olmayan ütopik duygular karıştırmamış olsun isterim.
benimdir. duygusalim aslinda odun gibi falan da degilim. ama sevmiyorum iste. su an biraz daha sevmemeye basladim. siir seven insanin yazi seklinden siir sevmenin yararlari belli oluyor.
Bu nasil bir dayatmadir ya sevmiyosak sevmiyoruz zorla mi? Belki ben duygularin ifade edilisini siirle degil de baska bir yolla seviyorum bana gore de sen öl o zaman.
