bazıları da var sevse dahi her ortamda sevdiğini söyleyemez. kendimi de bu gruba koyabilirim. örneğin sülale toplantılarında konusu açılsa ben de çok seviyormuş gibi yapamam nedense.
ama arkadaş ortamında söylerim elbette.
sevmeyebilir gayet normaldir.
ya da sevmediğini sanıyordur.
oturup da şiir mi okumuş allasen.
tamam sevmesin hobi olarak yine sevmesin.
gerçi sevenler de ben şiir çok severim diye göze sokuyor
feysbuk şairliği yapıyor ama.
her neyse, şiir seven biri olarak, herkesin hayatına kimse karışamaz
diyor ve gidiyorum.
Bu nasil bir dayatmadir ya sevmiyosak sevmiyoruz zorla mi? Belki ben duygularin ifade edilisini siirle degil de baska bir yolla seviyorum bana gore de sen öl o zaman.
benimdir. duygusalim aslinda odun gibi falan da degilim. ama sevmiyorum iste. su an biraz daha sevmemeye basladim. siir seven insanin yazi seklinden siir sevmenin yararlari belli oluyor.
telefon Kulübesinde halay cekmeyi sevmeyen insandır. benimdir, detayları bilmek isterim, konu her neyse uzun uzun anlatılsın, içine gerçekte var olmayan ütopik duygular karıştırmamış olsun isterim.
Biraz benim bu. Şiir yazarım ama şiir okumayı sevmem belki biraz tarzımı oturtmak için yaptığım bir şey ancak şöyle de bir şey var ki şarkı sözleri de şiirleri andırır nitelikte.
Öncelikle şiir seven bir insanım bunu söylemeliyim.
şiir sevmeyen bir insana duygusuz ya da odun damgası vurulmasına ise karşıyım.
nice şiir yazan insan tanıdım yazdıkları dışında duygusal hiçbir tavrı olmayan. fakat kendini şiirde bulduğu için şiir yazan ya da okuyan.
evet kendini bulmak ve ifade ediliş tarzı bakımından ilgisini çekmemiş olabilir bazılarının.
belki de henüz keşfedememiştir.
belki de ona şiiri sevdirecek biriyle henüz karşılaşmamıştır.
duygusal geçişlerini, ruh halini hayata dair bir anlamı bir kaç dizeyle anlatabilen o şairi bulamamıştır.
bu daha olası değil mi.
yine de kendi tercihi okur ya da okumaz demeyelim.
bir şiir kitabı hediye edebiliriz böyle birine içimizden gelerek bi başlangıç olur belki kimbilir.
samimiyetle yaklaşılırsa aynı şekilde samimi bir karşılık alınabilir.
şiir güzelliktir, aşktır, tutkudur.
kimisi okurken aşık olur dizelere, kimisi aşkını döker bir bir kelimelerle. elbetteki herkes aşık olamaz bu hayatta. belki aşık olduğunu düşünebilir ama bazen zannetmekten öteye gitmez bu. onları suçlamak yersiz. hanginiz gerçek aşkını tek seferde bulabilmiş ki?
Bir insanin nasıl en sevdiği şiir olmaz, en sevdiği şair?
Sabah uyandiginizda nasıl o en sevdiğiniz şiirin bir mısrası dilinizde olmaz? Nasıl hissetmeye çalışmaz o şiirleri yazdıran ruh halini? Nasıl merak etmez ölesiye sevilen o sevgilinin upuzun boynunu? Yahut maviye çalan gözleri? Hiç mi kiskanmaz uğruna onlarca şiir yazılan tomrisi, leylayi? Yahut hiç mi anlamaya çalışmaz o son anda neler hissettiğini nilgun'un.peki ya bedri rahmi sevdiğini, marisini, karadutunu kaybettiğinde nasıl yandı canı? Tarifi var mıydı bunun , hangi dizeye sigardi? Ümit yasara ne demeli, oğlu canı Galata kulesinden atladığında o genç yaşta içindeki çığlığı şiir olmasa nasıl duyuracaktı?peki ya nazım, şiirleri olmasa bilir miydik gerçekten ondaki memleket hasretini?
Şiir inceliktir, kırılganlıktir, naifliktir.
Ve bence her insan özünde az ya da çok biraz şiir barindirir.bu nedenle şiir sevmeyen insan yoktur.henüz şiirin değiştirmediği insan vardır.
Kimseyi ilgilendirmemesi gerekir. Sanane kardeşim. Adam siir sevmiyor olabilir. Sende deneme türü sevmiyor olabilirsin. Şiire gerçekten gönül veren insanlara saygım sonsuz ama prim yapmak için şiir sokakta etiketiyle fotoğraf paylaşıp kendini şiir sever olarak nitelendiren insanlardan uzak durun asıl şiir sevmeyen adamdan değil. Sanki ananız babanız şiiri çok seviyor.
şiir yapmacıktır o yüzden sevilmez ama bi can yücel varki o candır. çünkü şiir gibi bir yapmacıklığın içinde söver ve onun verdiği samimiyetle şiiri dengeler. güzeldir.
