şu ortamda 6 aydır barzo bir adam gibi dolaşıyorum. aslında taş gibi bir kadınım. siyah tek parça bir elbise giydiğimde, kalçamın diriliğiyle tansiyonunuz yükselir.
neyse, kendimi övme derdinde değilim.
şiir okuyan erkekleri sevmiyoruz arkadaşlar. vereceksem de vermekten vazgeçiyorum.
böyle yakınlaşıp, yüz ifadesini sıçar moda alıp, el hareketleriyle duygu katmaya çalışan, ses tonunun haluk bilginerinkine benzediğini sanan arkadaşlarıma uyarımdır;
o şişeyi gafanıza vurup pekmezinizi akıtırım.
bu arada evoque sahibi beyler ekleyebilir. taş gibiyim demiş miydim?
edit: şair arkadaşlar bozulmuş. kendiniz bilirsiniz balım. kaybeden olmayın diye dedim.
