insanların kimi zaman konuşarak yada iyi niyetle halledemeği olaylar karşısında şiddete başvurmak istediği andır.
-arkadaşlarla bir cafede oturulmaktadır. yan masada iki aşık el ele bile tutuşmadan oturup sadece birbirlerine bakmaktadırlar. sonra kızın abisi olarak nitelendirebileceğim orospu çocuğu şahsiyet , birdenbire gelip hiçbirşey söylemeden çocuğun kalbine bıçağı saplar. etrafın ve bizim elinde bıçak olan çocuğa bakmaktan başka yapacağımız birşey yoktur. ama dayanılamaz ve kalkılır abi denen ibneye sandalyeyle dalınır ağzı burnu kırılır . abi önce hastaneye sonrada hapise gider , çocuk ölür , biz ağlarız .işte bu şiddete ihtiyaç duyulan anlardan sadece biridir .
telefonla konuşup karşsınızdakine bişey anlatmaya çalışırken, sürekli olarak telefonun yüzünüze kapatılması anıdır. o an karşınızda olsa gözünüzü kırpmadan kafasını gövdesinden ayıverirsiniz...
işyerlerinde yaşanan bazı olaylarda ve çalışmayı kesinlikle istemediğiniz haz etmediğiniz iş arkadaşlarınızla anlaşmazlık durumlarında müthiş ihtiyaç duyulur. o kişi her kimse her gördüğünüzde ona zarar vermek ister içinizde ki canavar. iştir, ekmek parasıdır, elinizden bişey gelmez dolayısıyla icraat yoktur. ama bigün işten çıkınca o sinirbozucuyu tekmelemeyi istemek hep zihninizdedir. **
