ruhani anti maddedir. Teolji dünyasının entropi kaynağıdır. Tanrının gücü arttıkça şeytanın gücü sanıldığı gibi azalmaz tersine şeytanın da gücü o oranda artar zira şeytan ne kadar güçlenirse tanrı da gücünü o oranda arttırmak zorundadır. Şeytanın tüm gücünü kaybedip nötralize olduğu an kıyamettir. artık insanların günah işlemesi için bir neden yoktur dolayısı ile insan amellerini tartacak bir terazi ortada artık yoktur. Artık insanların günahlarını bağışlaması için yalvaracakları bir tanrıya da ihtiyaçları yoktur. Şeytan kendi gücünü yitirmemiş aynı zamanda tanrının tüm yaptırım gücünü yok etmiştir.
Temelde en ilkel dinlerden en gelişmiş karmaşık ritüellere sahip ibrahimi dinlere kadar tanrı şeytan çatışması dinin omurgasıdır. Objektif bir gözle bakılınca bu iyi kötü çatışmasından başka bir şey değildir. Iyi ve kötünün çatışması ise aslında hak ve adalet arayışından başka bir olgu değildir yani hukuktur. Zaten tüm büyük ibrahimi dinlerde tanrı evrende ki en adaletli güçtür. Esirgeyici ve bağışlayıcıdır. Ne ilginçtir ki evrensel hukukta da bir zanlı suçu ispatlanana kadar masumdur, masumiyeti ispatlanana kadar suçlu değil.
Buradan çıkartılacak sonuç evrenin düzeni ve sağlıklı işlemesi ve de güçlü ve adaletli bir tanrıya sahip olmamız için güçlü ve işini iyi yapan bir şeytana ihtiyacımız vardır. Şeytan güçlü olup işini iyi yaptıkça bizim de hukuk kitaplarımız çeşitlenecek ve kalınlaşacaktır.
Herkes tanrı var mı diye düşünür ama çoğu insan şeytan var mı diye düşünmez. Yıllarca tanrı var mı diye düşündükten sonra bir gün bu soruyu sordum kendime şeytan var mı? Varsa neden var? O an anladım ki şeytanın varlığı en çok tanrının işine yarıyor. Çünkü kötü insanları tanrı kötü yaratmadı; şeytan onları kötülüğe yöneltti. Kötü insanların yaptıklarına tanrı değil şeytan neden oldu. Dünyadaki kötülükten tanrı değil şeytan sorumlu. Yani hem iyiliğin hem de bunca kötülüğün olduğu dünyada bir şeytana en çok tanrı ihtiyaç duyabilir çünkü şeytan yoksa tanrı mutlak iyi değildir.
Dünyada çok fazla kötülük var ve bir günah keçisine de ihtiyaç var tabi. insanlık ve tanrı iyi kalabilsin diye.
Tanım: iyi bir tanrı tarafından yaratıldığına inanılan ama aslında gerçek kötünün maskesi.
ister tek tanrılı, ister çok tanrılı dinlerde yer alabilen, ve dinlerce insanı insan yapan temel motiflerden biridir.
dinlere göre şeytan olmasaydı, insan olmazdı. insanı meleklerden veyahut diğer canlılardan ayıran şey ayırt etme gücü ve herhangi bir sisteme bağlı olmaksızın karar verebilme yetisidir.
diğer yaradılanlar yaratıcının belli düzenine göre hareket ederler. yaratıcı, insanları sınamak için şeytana ve nefise karşı hala inancını kaybetmeyen insanlar görür ve bunu da insanlara bahşettiği lütuflardan sayar.
tabi adem ve havva olayı da buna iyi bir örnektir.
Cenneten kovulmuş oncesinde melek olan ateşten yaratılmış bir varlık. insanların baş düşmanı olduguna inanılır. Kötülüğü şeytandan iyiliği insan kendinden bilir. Günah keçiside diyebiliriz. Ama öyle insanlar vardır ki şeytana bile pabucunu ters giydirir.
tarihin en büyük delikanlılık hikayesidir. ne çakır, ne polat alemdar, ne yusuf miroğlu yanında çırak kalır. ya düşünsene yolda omuz atsan bile bir adama elli kez "pardon" diyorsun. eleman allah'ı görüyor "bak baba ben bunu bunu yapacağım, yok hayır öyle değil, ya kardeşim öyle değil indir elini" diyebiliyor. ne bileyim ben allah'ı görsem "selamunaleykum" diyemem, adam miroğlu kanunları misali racon kesiyor.
