(d.1915, istanbul- ö. 23 mart 1973, istanbul), tiyatro, operet ve sinema oyuncusu.
cumhuriyet döneminde sahneye çıkan ilk kadın sanatçılardandır. komik şevki beyle kantocu mari ferah hanımın kızıydı. sahneye ilk kez 1927de, cemal sahirin topluluğunda, ünlü macar operet yazarı ve bestecisi imre kalmanın kontes mariça adlı yapıtıyla çıktı. ertesi yıl süreyya operetine girerek topluluğun ilk oyunu olan muhlis sabahattinin asaletmaapın oyununda oynadı. ardından muhlisin çocukları ve ses opereti gibi topluluklarda yer aldı.
1931de atinaya turneye çıktığı raşit rıza topluluğunda rumca oyunlar oynadı.
1933-52 arasında istanbul şehir tiyatrolarında çalıştı. burada rey kardeşlerin üç saat (1933), lüküs hayat (1933), deli dolu (1934) ve saz-caz (1935) gibi operetlerinin yanı sıra, ibsenin peer gynt (1933), victorien sardounun yalancılar (1935), a. birabeau g. dolleyin bilmece (1937), shakespearein yanlışlıklar komedyası (1939), p.b. hoffmanın kördöğüşü (1941), giraoudouxun su kızı (1943), a. bissonnun ipekçi merhum (1947) gibi oyunlarda oynadı. 1952den sonra yeni ses, tevhit bilge, münir özkul, dormen ve bulvar tiyatrolarında çalıştıktan sonra, 1963te şehir tiyatrosuna döndü.
1933te muhsin ertuğrul ve nazım hikmetin birlikte yönettikleri cici berberle sinema oyunculuğuna başlayan may, daha sonra muhsin ertuğrulun aynaroz kadısı (1938) ve tosun paşa (1939 film) filmleriyle adolf körnerin yönettiği üçüncü selimin gözdesi (1951) gibi filmlerde rol aldı.
1972de dormen tiyatrosunda 41 inci sanat yılını kutladı. ertesi yıl intihar etti. yaşamı,unutulmayanlar adlı televizyon dizisinin bir bölümünde hümeyra tarafından canlandırıldı.
cem akaş'ın "uyandığında kadın hala yanındaydı - elli öykü" eserinde, may'ın özel yaşamına ilişkin bir bölüm yer almaktadır. "gitmek" başlıklı öykünün ilk kısmı şu şekildedir: "istanbul'a 1963'teki gelişinde tanıştı agostino pertusi, muhsin ertuğrul'da sahneye çıkan şevkiye may'la - istanbul'un fethi konusundaki uzmanlığının, kadın kalbine girme konusunda ona bir üstünlük sağladığı söylenemezdi, özellikle de hayata girmeye değil, hayattan çıkmaya kararlı bir kadın söz konusuysa."
akaş, c. (2002), "uyandığında kadın hala yanındaydı - elli öykü", öyküler 1985-2001, istanbul: okuyan us yayınlar
