en tehlikeli insan türüdür. ben şerefsizim diyerek yüzüne gülüp her türlü pisliği yapar. makbul olanı gizli şerefsizdir. en azından arada bir şerefsizlik yapar.
her insanın hayatının bir evresinde düşebileceği bir durumdur*
vahim olan bu yükü bir ömür sırtında taşıyacağını hissetmektir herhalde.
diyelim ki insan her türlü şerefsizliği yaptı ama hep bir pişmanlık içinde ve tövbe etmek istiyor. hatta tövbesini de ediyor...
ulan böyle kader mi olur be?
hep mi insanın karşısına (bkz: şerefsizler) çıkar?!
şerefsiz olduğunu bilip bunu inkar eden insandan daha makbul olan insandır.
inkar eden şerefsiz hem daha sinsi, hem daha rezil, hem de daha korkaktır.
kabul eden şerefsizse, şerefsizliğini kabul edebilecek kadar dobradır en azından.
