felsefecilerden bir grup geldi.
Sual sormak istediklerini bildirdiler.Mevlana hazretleri bunları
Şems-i tebrizi'ye havale etti.
Bunun üzerine o'nun yanına gittiler şems-i Tebrizi hazretleri mescide talebelere bir kerpiçle nasıl teyemmüm yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler üç sual sormak istediklerini belirttiler,
içlerinden birini başkan olarak seçtiler
Hepsinin adına o soracaktı.
Sormaya başladı;
Şems-i Tebrizi;
Sorun! Buyurdu.
Allah var dersiniz, ama görünmez, göster de inanalım.
Şems-i Tebrizi hazretleri;
Peki öbürünü de sor ! Buyurdu
O;
-şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz,
sonra da ateşten o'na azap edilecek dersiniz hiç ateş ateşe azap eder mi? Dedi.
Şems-i Tebrizi hazretleri;
Peki öbürünü de sor ! Buyurdu
-Ahirette herkes hakkını alacak, yaptıklarının cezasını çekecek diyorsunuz.Bırakın insanların canları ne istiyorsa yapsınlar,karışmayın! Dedi.
Bunun üzerine Şems-i Tebrizi,
elindeki kuru kerpici adamın başına vurdu.
Soru sormaya gelen felsefeci,derhal zamanın kadısına gidip, Davacı oldu.
Ve:
-Ben soru sordum, o başıma kerpiç vurdu.dedi.
Şems-i Terbrizi;
-Ben de sadece cevap verdim, buyurdu.
Kadı bu işin açıklamasını istedi.
Şems-i Terbrizi şöyle anlattı;
-Efendim,bana
Allah-u teala'yı göster de inanayım, dedi.
Şimdi bu felsefeci,
başının ağrısını göstersin de görelim.
O kimse şaşırarak;
-Ağrıyor ama gösteremem, dedi.
Şems-i Terbrizi;
işte Allah-u teala da vardır,fakat görünmez.
Yine bana;
Şeytana ateşle nasıl azap edileceğini sordu.
Ben buna toprakla vurdum.
Toprak bunun başını acıttı.
Halbuki kendi bedenide topraktan yaratıldı.
Yine bana;
Bırakın hekesin canı ne isterse onu yapsın.
Bundan dolayı bir hak olmaz, dedi.
Benim canım onun başına kerpici
vurmak istedi ve vurdum.
Niçin hakkını arıyor ? Aramasa ya!
Bu dünyada küçük bir mesele için
Hak aranırsa
O sonsuz olan ahiret hayatında niçin
Hak aranmasın? Buyurdu.
Felsefeci,
Bu güzel cevaplar karşısında mahçup olup,
söz söyleyemez hale düştü.
--spoiler--
gerçekse eğer, felsefecilere fena ayar vermiş şahıstır.
Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. Aman sakın kendini diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği:
Bırak kendini, ko gitsin; akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!
mevlananın onun için "etme" isimli şiirini yazdığı şahıs
sultan veledin pekte sevmediği şahsiyet. bunu onun için yazdığı mısralardan anlıyoruz
"sandıklarım sandıklarım açılsın sandıklarım, hayvandan beter çıktı insandı sandıklarım"
elif şafak-aşk adlı kitapta, sıkça adı geçen derviş. kitapta öyle güzel anlatılmış ki, hakkında hiç fikrim olmamasına rağmen hayran kaldım. en kısa zamanda hakkındaki kitaplardan bir kaç tane okuyacağım.
şems bir yolculuğunda bir akşam hava karardıktan sonra bir köye girer ve köy camisinde gecelemek için caminin açık olan kapısından içeriye girip içeride uyur. sabah olduğunda müezzin camide uyyan şems'i görünce öfkelenip şems' i uyandırır ve dışarıya atmaya kalkar. bunun üzerine şems hiç bir şey söylemez ve direnmez camiden çıkar. şems'in ardından kendisini kovan müezzin yere düşüp debelenmeye başlar. o esnada durumu gören cami imamı olayı kavrar ve şems'in arkasından koşup onu durdurup müezzini affedip kurtarmasını rica eder ama şems ölmekte olan adamın artık kendisinden çıktığını hiç bir şey yapamayacağını söyler ve müezzin orada boğularak ölür.
kafa karıştırıcı bi şahsiyettir kendileri.aynı dönemi anlatan iki kitapta çok farklı anlatılmıştır. elif şafağın aşk adlı romanında, karayağız yakışıklı delikanlıdır,adamın hasıdır, kimya kendisine feci şekilde tutulmuştur. saide kudsun kimya hatun adlı kitabında ise aksi bir ihtiyardır. kıza etmedik eziyet bırakmamamıştır.
elif şafak'ın aşk kitabında öyle bir anlatılmıştır ki, hayranı olmamak mümkün değil.
gözü pek, korkusuz, lafını sakınmayan, gösterişin insanın nefsine yenikliği olduğunu vurgulayan, zalime karşı karşı duran, gücün sadece allah'ta olduğuna inanan ve bunu anlatmaya allah'ı aramak, ona ulaşmak için çıktığı seyahatte "allah'ın insanın kendisinde yani içinde olduğunu" sonucuna ulaşan zat.
kitapta bir bölümde "allah'ı aramak için yolculuğa çıkmaya gerek yok allah öldü!" diyen bir hancıya söylediği çok manidardır. der ki, "doğru, allah aranarak bulunmaz ama aramayan da o'nu bulamaz."
bir karakter daha var anlatılan, aziz zahara.
şems tebrizi nin hayatını anlatan kitabın yazarı. ve kitabı okuyan bir kadın bu adama aşık olur. çünkü zahara, aynı şems tebrizi gibi seyyahlık etmekte ve allah'ı aramaktadır. düşüdün de, şems tebrizi gibi bir adam varsa bu dünya üzerinde yaşayan, aşık olmamak mümkün değil.
ve daha bir sürü şey anlatıyor kitap. yeri geldikçe kitaptan bölümler aktarmayı düşünüyorum sözlüğe.
hülasa; şems-i tebrizi inancı ve huyu nasip olsun herkese.
gerçekten yaşayıp yaşamaması bir yana farklı, alışılmadık değerlerin ya da inançların simgesi olması bakımından önemlidir. mevlana yı mevlana yapan adam olarak bahsedilmesi de seviyesinin mevlana dan üstün olması değil, varlığıyla mevlana nın kendi iç güzelliğini farketmesini sağlaması nedeniyledir. insanoğlu bi yandan da yaşadıklarıyla gelişir değişir. şems-i tebrizi bu bakımdan mevlana ya basamak olmuştur.
cesareti de kendine özgüdür. insanın savaş alanında kılıçlara doğru 'allah allah' diyerek koşması da bi cesarettir; fikirlerini ölümü pahasına savunması, başkalarına fısıldaması da bir cesarettir. hele ki şems-i tebrizi kadar sert ve dalgacı mizaca sahip olanların fikirlerini savunması daha fazla cesaret gerektirir.
hayatın güzelliği şems-i tebrizi gibi insanların avuçlarındadır. bu güzellikten olabildiğince faydalanmak için onu taşıyanları görmek lazım gelir.
elif şafak denilen yazar'ın aşk isimki kitabında ismi geçen büyük islam alimi/dervişi. fakat meraktan aldım kitabı okudum tabiki de elif şafak'ın kafasında canlanan bir şems yansıtılmış. fakat şems hazretleri aşk kitabından değil Divan-ı Şems-i Tebrizi isimli divandan öğrenilirse daha faydalı olacaktır, öğrenmek isteyenlere.
gönüldedir...izindedir.
bir gun bir ses duydum, soyle dedi
haydi bir gulus ol, bir nefes ol, o'ndan bize bir ses ol.
bana gunes'in adi verildi, sems.
iste boyle basladi, benim hikayem.
artık kitapları bırakın ve şems'in ardından gidin. Sevgi onda aşk ondan yanma onda!
Aynaya der ''yüz kere secde etsen hiç yerinden oynamaz. Eğer sonradan olmuş bir çirkinlik varsa onu kendinden bil, aynayı kötüleme. onun yuzunde gordugun bu tek kusuru ondan gizle, cunku o benim dostumdur. o hal diliyle der ki, bu elbette olmaz."
simdi ey dost, aynayi elime ver de bakayim diyorsun. buna bir bahane bulamiyorum, sozunu kiramiyorum, ama gonulden bir bahane bulayim da aynayi sana vermiyeyim diyorum. cunku senin yuzunde bir kusurun var desem, belki ihtimal vermezsin, eger aynanin yuzu kusurludur desen daha beter olur. sevgi birakmaz ki bir bahane bulayim. simdi diyorum ki, aynayi eline vereyim, ancak aynanin yuzunde bir kusur gorursen onu aynadan bilme; aynada sonradan olmus bil! onu kendi hayalin bil, yahut kusuru kendinde bul! bari benim yanimda aynaya bakma. sart odur ki aynanin yuzunde kusur bulmayasin. eger kendine de kusur bulamiyorsan, bari o kusuru bende bul ki aynanin sahibiyim, aynayi kotuleme!
onun tek derdi kendisini anlayacak birini bulmaktı. o yıllarca kendine müridi olacağı şeyhini aradı fakat onun ilmi buna engel oldu. ta ki rüyasında aşk'ını bulana kadar onun için neler verirsin dediler. sesi titremedi bile başımı feda ederim.
onun içtiği şarap bile ona mubahtır. çünkü o deniz gibidir. Eğer bunu (şarap içmeyi) alçak bir insan yaparsa ona ekmek bile haramdır.
