Çaylar dağıtılır, şeker kasesi gezdirilirken tam o sırada sinir bozucu bir ses duyulur : "yok cınım şıkır kıllınmıyırım."
Karşı konulamaz biçimde elinizdeki şekeri, malum şahsın kafasına dökme arzusu ile dolup taşarsınız.
ne desin amk. Seker uzatırken sordun mu kullaniyormusunuz diye? Adamin önüne zorla uzat kaseyi sonra istemediği bir seyi yapmaya zorla. kısaca En iyisini yapıyordur.
Bir de havalara giren tipleri barındırır bu samimiyetsizlik. "Canım ben şeker kullanmıyorum..." Şeklinde. Oradaki üç nokta bekleme süresi, yani şekeri ikram eden kişiye atılan bakış.
Şekerin bağımlılık yaptığının farkında olan insandır. 7-8 senedir çayı şekersiz içerim, 4-5 aydır istisnalar hariç abur cubur da yemiyorum. Görünce canım çekiyor, anlıyorum ki bu ürünler bağımlılık yapıyor. Doğal şekerli ürünleri tercih ediyorum.
Hastalıkları olan insanlar bir tarafa, çay tabağındaki şekerleri alıp insani olmayan tavırlarla doğruca garsonun tepsisine yuvarlayan çeşitleri de mevcut.
özellilke siz çaya şekeri atarken şöyle anlamsız anlamsız bi tripler atarlar. işte şöyle şeker kullanmıyorum, böyle şeker kullanmıyorum. bi havalar, bi entellektüel sözler falan.
Muhtemelen mutsuz insanın içinde bulunduğu samimiyetsizlik hali. Şekerin mutlulukla doğrudan bir alakası vardır ve şeker ile mutlu olmayan insan sorunludur. Bence öyle yani.
Gerçekten şeker kullanmayan insan ve bunun reklamını yapan insan arasında oldukça kalın bir çizgi mevcut. Allahtan bunu ayırt edebiliyoruz. Lafın sivri tarafı üst sıralardaki şikayet eden yazarlara değildi kanımca.
Yoksa ben de kullanmıyorum ki şeker. Banal miyiz o kadar allasen? Eheh.
Tanım: insanı ciddi manada rahatsız eden bir samimiyetsizlik. Allahın verdiği şekeri kullanmaz ama chanel’den başka parfüm sıkmaz, pepsi’siz hamburger yemez. Yatar kalkar amarigaYa çalışır.
şeker kullanan insan samimiyetsizliğine karşı bir tepkidir.
-şeker kullanmıyorum.
- 1 tane atayım mi?
- ben kullanmıyorum
- yarim atsaydik. kendilerini zehirledikleri yetmez. sizi de zehirlemeye çalışırlar.
