dünyanın en zor şey olmasa bile zor hastalıklarından birine sahip olmaktır. tatlı yasak. dünyanın en güzel şeyi olan tatlı yasaktır. çabuk sinirlenir, çabuk sönersiniz, çabuk yıpranır ve üzülürsünüz. gözünüz dönebilir. iğne yemek cabasıdır. hele bir de genç yaşta bu hastalığa sahipsiniz ömür boyu çekeceğiniz bir illeti taşırsınız. düşmanınım başına vermesin. evet.
Kendinize dikkat ederseniz büyük ölçüde sorun olmaz, ama yok dikkat etmezseniz şeker hastalığ tüm vücudunuzu yavaş yavaş tüketir. Babamdan örnekle;
- vücutta çıkan yaralar ve ödemler
- böbrek yetmezliği ve diyaliz
- gözlerin yavaş yavaş işlevini kaybetmesi ve sonunda tamamen görememe
- kansızlık
- damar tıkanıklığı, vücutta kan dolaşımı yapan damarların giderek yok olması
- damar tıkanıklığına bağlı olarak ayağın ve bacakların aşırı derecede şişmesi
- ölüm.
obezite ve kanserden sonra gelen günümüzün dikkat edilmesi gereken hastalıklarından biri. eğer dikkat edilmezse ilerleyen zamanlarda görme kaybına ve böbreklerin iflasına kadar gider. ilk zamanlarda sürekli tuvalete gitmek de adamı yer bitirir.
Sanırım yakında sahip olucağum hastalık. Ağız kuruluğu, günde 6-7 lt su içmem, mide bulantısı, kusmak, halsizlik, 35 kere tuvalate gitmem ve aşırı kilo kaybı.(günde 1 kilo) şeker olabilir mi ? birisi mesaj atsa ?
Edit : yoğun bakıma aldılar şeker 530 çıktı. Tip - 1 Diyabet teşhisi konuldu.
zor bir hastalık.yeme içme işine dikkat etmek lazım.kimisi iğne vurulurken kimisi ilaçla da tedavi olabiliyor.babam şeker hastası olduğundan beri olduğu yerde uyuyor ve aşırı sinirli davranıyor.daha üzücüsü ise televizyonlarda şekere son adı altında reklamı yayınlanan sinir otu saçmalığına inanıp alması.umut tacirlerine sağlık bakanlığının dur demesi lazım.düzenli spor ve sağlıklı beslenme alışkanlığına sahip olmak gerekiyor.
genetik şeysi. büyük ihtimal bende de var dedirten böyle arada yemeklerden sonra ayak uçlarıma iğne batırıyorlar hissi oluşuyor. zor zor Allah yardım etsin korusun bizi de neyse ne diyordum kezbanın kızına şey olmuş diyolaa
lisedeki en yakın arkadaşlarımdan birini benden alan acı.
dokuz yaşında öğrenmiş bu hastalığını. liseden kaçar sürekli okey oynamaya giderdik o yıllarda, belli bir dörtlü ekiptik. ara ara oyundayken okey atmaya başladığında, değişik hareketler sergilemeye başladığında anlardık söve söve yemek yedirirdik "yok iyiyim." dese de. bıkmıştı ilaç kullanmaktan, aç kalamamaktan. geçen sene ayrıldı aramızdan. o kadar okuduk, üniversitesi bilmem nesi, sınav stresleri, hepsinde ayrı heyecan ama iş hayatının ilk yılında...
düzenli ilaç kullanımı ve diyetle başa çıkılabilecek hastalıktır. Ama gel gör ki ilaç içme özürlüyseniz sıkıntı yaşarsınız benim gibi.sizler dikkat edin yinede.
Çok kötü bir durumdur.kızkardeşim 16 yaşındayken buhastalığa yakalandı ve apar topar hastaneye götürdük.5 senedir insulin pompasına bağlı bir şekilde yaşıyor.bazı geceler krize giriyor,yahut dışarıdaysa rahatsızlanıyor ve her gün endişeleniyorum.herşey kendisi için problem oluyor.bilmiyorum,ama hergun içimi bir endişe kemiriyor.
