gülünecek, dalga geçilecek bir şey değil tabii. kaldıki ben hiçbir şeyimle dalga geçtirtmem, gülene musallat olurum he.
yine her bayramın arifesinde olduğu gibi pazardan aldığım yeni ayakkabılarımı özenerek kapının önüne bırakmış ve tatlı bi heyecanla başımı yastığa koyarak uyumayı beklemiştim. heyecanlıydım çünkü yıllardır görmediğim amcalarımı, ve babamın annesini görecektim. ama ne yapsam uyuyamıyordum. yatakta biraz daha debelendikten sonra aklıma bir fikir gelmişti; buz dolabından kaptığım 21 adet 550mg apranx'ı ezerek toz haline getirdim ve içine 4 çay bardağı soda ekledim. köpüren bu apranax'ları 15 dakika buzlukta dinlendirdikten sonra da üzerlerine 35cl'lik rakı dökerek günlerdir asitsizleştirdiğim kolanın içine ilave ettim. bu karışımımı 25 dakika hafif ateşte kaynakttıktan sonra çorba kaşığı yardımıyla afiyetle içtim.
işe yaramıştı...
sabaha kadar gazı olmayan bebekler gibi uyumuştum.
uyandığımda amcamların sesini duyuyordum. salondaydılar ve annemlerle sohbet ediyorlardı. üstümü bile giyemeden boxarımla önüme çıkan her kapıyı kırarak salona doğu depar atarak koştum. onları çok özlemiştim...
en ufak amcama koşarak sarıldım ve her zaman yaptığım gibi bıyıklarını ısırdım. ortanca amcam ise tepkisiz bir şekilde beni izliyordu. kıskandığını düşünerek o'na da her zaman yaptığım gibi kulağına kürdan sokup kürdanın ucunu çakmakla yakmıştım. ama yoo.. hiçbiri eski kadar bu yaptıklarımı mutlu karşılamıyor sadece tebessüm ediyordu.
bir şeyler eskisi gibi değildi sanki.
çok sinirlenmiştim...
yıllardır gözümde tüten amcalarım beni sanki umursamıyorlardı. gidip anneme neden böyle davrandıklarını fısıldadım. annem gözlerimin içine bakarak sadece ' : ) ' yapmıştı. artık delirmek üzereydim. koşarak odamdan getirdiğim beyzbol sopasını o kaslı kollarımın verdiği inanılmaz güçle amcamın yüzünde kırdım. amcamın burnu kırılmıştı ve kanlar akıyordu. anında pişman olarak, sevgilisi tarafından aldatılmış lise 1'e giden kız çocukları gibi ağlamaya başlamıştım. amcam hiçbir tepki vermeden cebinden çıkardığı peçete ile burnundaki kanı durdurdu, salondaki kimse oralı bile olmadı.
artık korkuyordum...
bu son hadisenin ardından koşarak kendimi odama kitlemiştim. kafamı televizyonun scart girişine sokup saklanmak istiyordum. saatlerce odamda hareketsizce oturdum. bu olup bitenlerin kabus olması için tanrıya dualar ediyordum. odamda yalnız başına 16 saat geçirmiştim. ve artık saatim sabahın 04:47'sini gösteriyordu. 16 saat boyunca salondan gelen sohbet sesleri sabah ezanıyla birlikte kesilmişti. içimden, 'ibneler imana geldi de bu korkunç şakaya artık bir son verdi' diyordum. ama hayır! ezanın bitmesi ile odamın kapısı çalmıştı. balinanın midesinde canlı kalmayı başarmış ton balığı kadar çaresizdim.. yokuşa 5. viteste çıkan 1.6 motorlu doğan slx gibi titrediğim o anda amcamın bana seslendiğini işittim. 'kapıyı aç oğlum'.
umarsızca kapıyı açtım...
önceki sabah yüzlerinde ' : ) ' ifadesi olan amcalarımın ve babaannemin suratında artık ' : ))) ' ifadesi vardı.
- amca bunu neden bana yapıyors...
+ hatırlamıyorsun değil mi?
- ne ! neyi?
o anda babaannem suratıma bir tokat yerleştirdi. hayatımda olan biten her şey film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu. nasıl unutmuştum! babaannem kalp krizinden, amcalarımın hepsi de kanserden ölmüştü. bunu neden hatırlayamadığımı anlamamıştım. amcam düşüncelerimi okuyormuşçasına hemen bunun cevabını vermişti; 'gördüklerin sadece bir sanrıydı evlat.. sen de 2 sene önce öldün'.
amcalarımın ve babaannemin suratındaki ifade artık ' : D ' olmuştu. hatta küçük amcam ' xD : P ' yapıyordu bana.
tüm olan biteni öğrenmek istemiştim, anlam veremediğim şekilde duygusuzdum. normalde ağlamalıydım! korkmalıydım ya da kaçmaya çalışmalıydım. ama neden.. neden hiçbir şey hissedemiyorum. amcam yine düşündüğüm bu soruların cevabını anınında dile getirmişti; 'çünkü sen artık canlı değilsin'.
- peki nasıl oldu?
+ 30 ağustos 2011 gününü hatırlıyor musun?
- evet.. bugün değil mi?
+ hayır dünya şu an 2014 yılında.
- ama..
+ sen uludağ sözlükte başlıkları okuyordun.
- evet.. ama sanki bugün okuyordum amca!
+ şeker bayramında kanser olduğunu öğrenmek başlığını hatırladın mı evlat?
- evet evet hatta inanmayarak şey yazmışt..
+ işte o başlığa inanmayarak ha siktir çekerken sandalyeden düşüp başını masanın köşesine çarptın.
- ve?
+ beyin kanaması geçirdin evlat. evet.. ne yaptılarsa seni geri döndüremediler.
