açlık. şehvetin kırılmasının ilk yoludur. nefsin her istediğini yapıp, her an yemek yemek onu üstün duruma getirir. o da her istediğini aşırı bir şekilde yaptırır. nefis büyük oranda açlık ile terbiye edilir. sen onun istediğini yapmayacaksın ki o da seni başka yerlere sürükleyip, öfke ve şehvetini galebe çaldıramasın. aynı şekilde orucun da bir boyutunda bu vardır.
yiyilen şeylerin muhteviyatı da diğer bir fonsiyonudur. hayvani gıdalardan uzak durmak!
nefis terbiyelerinde 40 günlük çekilen inzivaların temelinde de bu vardır. her istediğini yaptırmamak. yiyilecek miktar dahi belirlenmiştir.
ama tabi ki burada yazılamayacak bir çok faktörün yanında o isteği uyandıracak meteryallere bakmamak gelir. iradeye gem vurup çelik bir hale getirmek gerçekten babayiğit harcı.
namaz kılmaktır efendim. cünüp olduğum zaman bir de duş mu alacağım diye üşenip şehvet duygusu bastırılır. hele namaz vaktine az kalmışsa yanından bile geçmezsin
