aslında karakter sınırlaması olmasa anadoluda yaşayıp şehrinin takımı yerine 3 büyükleri**** tutan türk olacak olan başlıktır.
neyse uzatmadan, sanırım sadece bizde bu boyutta yaşanan bir olaydır bu.mesela ingiltere'de, almanya'da vs. kasaba takımını bile yalnız bırakmaz seyircisi. en basitinden ingiltere'nin alt liginden bir x takımıyla manchester united kupa maçı oynadığında x takımının tribünlerinin yarısını(iyimser tahmin bu çünkü türkiye'de çoğu maçta yarısından çoğu 3 büyüklerin seyircisidir) kırmızı-beyaz şampiyon united derken göremezsiniz, çünkü sadece rakip takım taraftarı için ayrılmış bölüme oturur bu grup ve azınlıktır.
peki ülkemizde nasıldır bu kural..eğer 3 büyükler anadolu'ya deplesmana giderse(trabzon, bursa ve birkaç yeri daha ayrı tutuyorum) tribünlerin yarısından çoğunun bu 3 büyük takım tarafından doldurulduğunu görürsünüz.
peki olay sadece stadda mıdır? değildir tabi. bu anadolu insanı hergün 3 büyük takımın haberleriyle yatar kalkar, yenildiğinde perişan olur..
aslında olay şudur..türkiye'de herşeyin kolayına kaçıldığı gibi, taraftarlığında kolayına kaçılmaktadır..bugün bursa'da, ankara'da, antalya'da, muğla'da, izmir'de insanlar kendi semtlerinin takımları yerine kolayı seçip 3 büyüklere gönül bağlamasalar, kendi kulüplerine forma satışlarında, bilet satışlarında ilgi gösterseler, kulüplerine yardımcı olsalar belki şu an pek çok kulüp finansal ve mental açıdan çok daha iyi yerlerde olabilirlerdi.
bence kaçırdığımız şey şu: taraftarlık kazananı desteklemek, doğru bile olsa aleyhte verilen kararlara küfür etmek değil; taraftarlık daha amatör birşey, doğduğun yere bağlı olmak gibi, küme düşme maçında stadını sonuna kadar doldurmak ve oyuncularını alkışlamaktır..
bu yazıyı yazmak bugünkü altay-galatasaray maçını seyrettikten sonra aklıma geldi. tamam orda karşıyaka veya göztepe olsaydı o stadda galatasaray seyircisinin o kadar baskın olması düşünülemezdi ama yine de ev sahibi takımın, kendi evinde gibi oynayamadığı bir ülkede ne kadar rekabet ortamının sağlandığı da tartışılır.
Bu iş gönül işidir, babadan gelir çocukluktan gelir söküp atamazsın içinden. beşiktaşlilarin başarıya taptıklarını söylemek vicdansizlik olur mesela.
Ben sadece antalyasporluyum ve Antalya'da yaşamıyorum, tıpkı Anadolu'daki 3 büyük takımın taraftarları gibi bende tribününe gidemiyorum, yaşadığım şehirde benden başka antalyasporlu tanımıyorum ve maçları sadece lig Tv'den izleyebiliyorum şimdi kalkıp Antalya yüzlerce kilometre uzakta kaldı diye antalyasporlulugumdan vazgeçmem mi lazım? Şimdi yaşadığım şehrin takımınî mı tutayım? Bu saçmalık değilde nedir? Adam isterse tıpkı benim gibi yüzlerce kilometre uzaktaki takımı tutabilir. Bu işte mantık aranmaz. Ayrıca futbol endüstriyelleştikten sonra yerel takım tutmanın mantığı istanbul takımı tutmaktan farksızlastı, sonuçta paraya gelmiş futbolcular hepsi. Alt yapıdan topçu çikaripta kim takım kurmuş bugüne kadar...öyle olsa bile hemşehrin olan topçu babanın oğlumu?
sadece türkiyede olan bir olaydır.bravodur.işte türk futbolu bu yüzden ileriye gidemez.bursalılar bile bursasporu tutmak için illaki takımın şampiyonluğa oynamasını beklemişlerdir.
örneğin; fulham avrupa liginde yarı final oynayacaktır.oysaki londranın bir semtidir fulham..peki neden bu kadar başarılılar? çünkü halkı arsenali,chelseayi bile tutmuyor.yaşadığı yere sahip çıkıyor.
sonra premier lig ne kadar kaliteli neden bizim futbolumuz gelişmiyor diye ağlarlar,ulan dingiller sadece 3 takımın desteklendiği ligden topçu çıkar mı?
Yaşadığım şehrin takımını tutardım. fakat bir memurun çocuğu doğduğu şehrin takımını mı tutar yoksa 3 büyük takımı mı tutar orası 2 arada 1 derede bırakır.
"ben ingiltere'yi seviyorum, o yüzden ingiltere milli takımı'nı destekliyorum. türkiye'yle ingiltere maç yapsa yine ingiltere'yi tutarım." dediğimde bana vatan haini denmeyecekse, saygı duyulacaksa işte benim de anca o zaman saygı duyacağım insan.
çok şey kaçıran insandır. şehrinin takımı şampiyon olduğunda günlerce semtinin sokaklarında sabahlamamıs, kutlamalar yapmamış küme düştüğünde "isyan marşı" söyleyip omuz omuza tüm şehir üzülmemiş insan işidir.. hayatta güzel, samimi anlardan uzaktır.
