Osmanlı şiirinin doruk noktası olan, güzide eserlerdir. Ele alınan şehrin sadece bağı bahçesi, camisi değil, oğlanları da hem de adları verilerek övülür.
icabi akçaoğlu ile hakan arslanbenzer'in marifeti olan, bir süre sonra yerini atlılar'a bırakan poetik düzlem. pergelin mükemmel dönüşü isimli hakan arslanbenzer şiiri önemlidir.
Divan edebiyatında bir şehri ve o şehrin güzellerini ve güzelliklerini anlatan eserlerdir. Daha çok klasik mesnevî tarzında kaleme alınan bu yapıtlarda tevhid, münacaat, na't gibi Allah'ı, O'nun birliğini ve Muhammed'i anlatan kısımlara rastlanmaz. Bu eserlerin başında şehirle ilgili çok umumi bilgiler verilir ve şehre övgü düzülür. Bazen bahar ve tabiat tasvirleri yapıldıktan sonra sonra bir şehirdeki güzellerin bir veya iki beyitlik tanımlari verilir. Bu güzeller güzellikleriyle şehri birbirine kattıklarından eserlere 'Şehr-engiz', yani Şehir Karıştıran denilmiştir. Divan edebiyatında ilk şehrengizi yazan Priştineli Mesihi'dir. 16.yüzyılın başında başlayan ve kısa zamanda çok yayılan şehrengiz geleneği on sekizinci yüzyılda sona ermiştir. *
not: enis batur'un da şehrengiz kitapları mevcut.(ördek olarak) (ara:duck)
şehrengizde anlatılan güzellerin hep erkek olmasının sebebi zaman şartlarından dolayı bayanlara methiye düzmenin zorluğundandır. halbuki güzellerin cüretkâr tasvirlerine divan edebiyatındaki kimi şairlerde zaten rastlarız. (bkz: nedim)
