en güzel diziydi şehnaz tango. seyrettiğimiz gerçek aşktı. ya biz çok küçüktük, saftık o vakitler ya da aşka inanç vardı bir zamanlar. muhsin'in her hata yapışında şehnaz'a sarı güllerle gitmesi ne güzeldi. adalet ve açı bey arasındaki diyaloglar bir harikaydı.
türk televizyonlarında yayınlanan en kalteli üç-beş diziden biriydi. perran kutman ve erdal özyağcılar show görülmeye değerdi ve ben istisnasız her hafta -sanırım salı idi günü- ağlardım.
iç burkutan tuhaf bi büyüsü vardı bu dizinin. şimdilerde...neyse...
yapımcıların abuk sabuk dizi furyasına girmeden yaptıkları nitelik ve niceliği aynı anda taşıyan seyredilitibitesi çok yüsek olan ve tadında bitirip adını sakız etmeyen dizi
bana lise yıllarımı hatırlatan,izlerken kendi ailemi izler gibi hissettiğim dizidir. kendimi şehnazın büyük kızı gülşenle özdeşleştirirdim o zamanlar.gerçekten kaliteli, sıkmayan,saçmalamayan bir diziydi.
türk televizyon tarihinin unutulmaz şahanelerinden. alev sezer, macide tanır, mümtaz sevinç, füsun demirel, oya inci, muhip arcıman kadronun sürprizleri. daha ağalar, paşalar,konaklar, ölümlü kalımlı sahneler basmamıştır henüz ekranları. şu anda olmayan , beyoğlu'ndaki papirüs barı da görürüz dizide. muhsin burada barmendir. lakabı tango muhsin'dir. * boşanmış çift şehnaz'la muhsin'in bitmeyen aşkını konu alır dizi. yine verilsin.
