sadece türkiye'ye has bir durum değildir. dünyanın hemen her yerinde savaşlarda her iki tarafın fakirleri daha çok ölür. gerçi savaş dışındaki zamanlarda da fakirler daha genç ölür.
Hep öyle olmuştur. Zengin çocuğu barlarda, diskolarda bacak çatarken, garibanımız eksi 25 derece soğukta, kör pusularda tüfek çatar. Şehit ailesi de bir evladım daha olsa yine gönderirim der. Bu ülkenin gerçeklerinden bi haberdir. Bu böyle oldukça sürer gider şehidimizin gariban aileden olması.
o gariban ailenin de imkanları olsa kendi oğlunun askerliğini evinin karşısında yaptırtır ama yok. imkanı olan yapar. yani benim imkanım varsa tabiki oğlumun en rahat yerde askerlik yapmasını isterim.
gariban çocuklarının bitmeyecek olmasından kaynaklanır. nedense genelde millet vekili amcalarımızın oğulları yani kuzenlerimiz, evlerinin karşılarındaki askerlik şubesinde yapıyor askerliklerini. ya da bazıları çürük raporu alıveriyor. ne de olsa biz; bir ölürüz, bin doğarız sürün bizi bilmediğimiz görmediğimiz dağlara... öldürmemizi emredin insanları öldürmemişken bir serçeyi dahi.
ne güzel söylemiş ahmed arif:
...
vurun ulan vurun
ben kolay ölmem
...
