Ateş sadece düştüğü yeri değil, hepimizin yüreğini yakıyor. Çünkü genç yaşında, gök ekin gibi toprağa düşenler bu vatan için, bizim için kendilerini feda ediyor. Al-beyaz bayrağa sarılı tabutların içinde yatanlar hepimizin evladı, hepimizin kardeşi, hepimizin arkadaşı. Bu topraklara özgü, bize özgü yüzyılların geleneği sürüyor.
"Ölürsem şehit, kalırsam gazi" diyerek askere giden gencecik fidanları şehadet rütbesi ile kara toprağa verirken, yakından bildiğimiz-tanıdığımız; ama bir türlü kanıksayamadığımız bir acıyı hücrelerimizde hissediyoruz. Tek tek hepimiz evladımızı, tek tek hepimiz kardeşimizi kaybediyoruz. Ateş hepimizin yüreğini dağlıyor, öfke hepimizin bedenini sarıyor.
Ya şehit kanı üzerinden demagoji yapanlar. Şehidin kanını alıp sağa sola kara çalmak için kullananlar. Şehit kanından siyasî sonuçlar devşirmeye çalışanlar. Şehadet mertebesinin kudsiyetine tevdi ettiğimiz o mübarek naaşları, süfli ve bayağı iktidar hesaplarına alet etmeye yeltenenler. işte bu saygısızlığa, bu densizliğe nasıl dayanacağız? Demagoji, insanların duyguları ile oynayarak gerçekleri tahrif etmektir. Acı gibi, öfke gibi yoğun duygu yükü altında kaldığınız zaman, birileri duygularınızla oynayarak kendi çıkarları istikametinde sizi etkilemeye çalışır. Duygu seli içinde sürüklenirken demagoji kendi berbat mantığına bir giriş kapısı arar. Gerçekler farklı bir kisveye bürünerek o kapıdan içeri girmeye başlar. Duygularımız ve gerçekler birbirine taban tabana zıt yerlerde durmaya başlar. Demagoji, tıpkı şehit cenazeleri için yapıldığı gibi gerçekleri duygusal araçlarla tahrif ederek halkı etkilemeye çalışmaktır. Emin Çölaşan'ın şehit kanları üzerinden yapmaya çalıştığı demagoji gibi.
Şehit kanı üzerinden siyaset, şehit kanı üzerinden muhalefet, şehit kanı üzerinden oy hesabı "kelle" edebiyatı ile sürdürülüyor. "Bir ülke kendi güvenliğini dış güçlere teslim ederse, olacağı budur." diyor "Yedi Kelle Daha" başlıklı yazısında, şehit cenazelerinden bahsederken. "Kim güvenliği dış güçlere teslim etmiş?" diye soracağınız soruların, kahvehane üslubundaki bu ucuz demagojiler karşısında anlamı yok. Bir şey var ki dayanılmaz: Şehitlere saygısızlık.
Allah aşkına elinizi vicdanınıza koyup söyleyin. Şehit cenazesi kimin yüreğini yakar? Çölaşan'ın mı? Onun kara çalmaya çalıştıklarının mı? Neden hiç şehit cenazesine gittiğini ve ağladığını gören olmamıştır? Neden şehit kanı üzerinden sömürü yapanlar, aynı zamanda bu milletin kutsallarının da düşmanıdır. Her kutsala saygısızca bakanlar neden sadece o kutsalların en kutsalı olan şehadeti istismar etmeye kalkarlar? Kim bir babanın acısını anlayabilir? Kim evlat acısını yüreğinde hissedebilir? Kim? Çölaşan mı?
Şehit cenazelerinde, camilerin avlularını miting alanına çevirenler, milletin vakarını temsil edebilir mi? "Yedi Kelle Daha" ibaresini başlığa çekmek, birilerini eleştirmekten önce şehitlere saygısızlık değil mi? "Kelle" lafı Çölaşan'ın kullandığı kadar yersiz ve densizce kullanılabilir mi? Derinlerde bir yerlerde birilerinin şehit kanları üzerinden hesaplar yaptığı, başkalarının da gelen şehit cenazeleri üzerinden psikolojik muharebeye giriştiği, Çölaşan gibilerin de kalemini kana batırarak istismara çalıştığı ortada değil mi? Bunun adı kutsallar içinde en kutsal olana karşı saygısızlıktır. Ekmeğini şehit kanına banmaktır. "Tunceli'de karakol baskınında yedi şehit daha verdik. iktidar nerede? Hükümet nerede? Nerede oldukları belli. Seçim hesaplarında!" diyen Çölaşan'ın tek derdinin "seçim hesabı" olduğu meydanda değil mi? Şehadet ile siyaseti bir araya getirenler, şehitler üzerinden siyaseti tanzime, şehitler üzerinden oy hesabına yeltenenler, şehitlerin sayısının da artmasına sebep olurlar. Çünkü terörün amacına, yani propagandasına hizmet ederler. Bu millet ise ucuz demagojilere esir olmaz. Bu demagojiler üzerine siyaset inşa edenlerin, her şehit cenazesinde ellerini ovuşturanların hesabı tutmaz.. Unutmayalım, siyasetin, şehadetin yanına yaklaştığı her vesile, her fırsat kanla beslenen fırsatçıların yüzlerinin göründüğü yerlerdir.
aksine; terörle mücadele eden orduya, bu mücadele dirayetini dahi gösterememiş hükümetin ve ordu karşıtlarının yaptığı siyasettir.
ölenin yakınlarını saygıyla karşılayamamak bunların zaten kanlarında olan bir olgudur ve görmek için çok da uzağa bakmaya gerek yoktur.
şehit ailesine bile laf eden zihniyet, orada atılan sloganların ya da o askerin şehit olmasına vesile olan siyasi irade eksikliğine duyulan öfkeden olsa gerek pek acıtır atılan sloganlar yeni şafak, vakit, kanal 7 tayfasını.
o askerin şehit olmasına vesile olan siyasi irade yoksunluğuna rağmen şehit cenazesinde edilen sözleri eleştirmek, şehit kanı üzerinden siyaset yapmanın ta kendisidir. sanki slogan atanlar ugandanın bağımsızlığına atfen slogan atmaktadır. gerçi doğru ya sözüm ona ezik akp ve dandik yobaz tayfa şehit ailelerinden daha çok sever bu vatanı, ordudan daha fazla sahiplenir ki kıçlarının rahat ettiği köşelerinde demokrasi ve şehadet mertebesinin sloganlarla kirletildiğini öne sürerler.
cenaze yakınlarınca atılan sloganların "şehit kanı üzerinden siyaset" olduğunu sanacak kadar öküz bünyelere, gözlerine* sürmeleri için önereceğim fevkalade basur kremleri var ayrıca.
fethullah'a önermiştim, iyi gelmiş. sesi çıkmıyor bu aralar.
sürekli şehit haberleri geliyorsa, birilerinin bu durumu eleştirmesi, çözüm noktasındaki insanlardan çözüm talep etmesi kadar doğal ne olabilir ki? dile getiren çölaşan olur, başka birisi olur ne farkeder. ortalık güllük gülistanlık da, insanlar mı felaket tellallığı yapıyor? hiç kimse ölmüyor gibi mi davranmak gerekiyor? yeterince solan hayatlar görmedik mi?
kelle, vakt-i zamanında söylendiği ayan beyan ortalıkta olan bir kelimedir. kişi lafı söylerken düşünmüyorsa, eleştirilmeye de katlanmalıdır. sözün ağızdan çıktıktan sonra esiri haline geldiğimiz bilinemez bir durum mudur?
ben istediğim konuyu istismar ederim ama sakın siz bana bazı konularda söz söylemeye kalkmayın böyle önleme yaparım sizi şehit istismarcısı gösteririm demenin kibarcası.
çölaşan gibi postal yalayıcısı adamın dahi siyasi kaygıyla hareket ettiğini görünce maalesef üzülerek bugünlerde sıklıkla yapıldığını kabul etmemiz gereken olay.
--spoiler--
SiiRT'te dört şehit daha. Her gün yurdun dört bir yanında şehit cenazeleri kalkıyor. Pislik, ABD'nin koruma ve kollaması altındaki Kuzey Irak'tan kaynaklanıyor. Orada yanı başımızda kurulan Kürt devleti PKK'yı, ABD ise Kürt devletini koruyor.
Güneydeki yeni komşumuz ABD! Dostumuz, müttefikimiz!
Genelkurmay Başkanı Büyükanıt Paşa defalarca aynı şeyi söyledi:
"Hükümet bize yazılı emir versin, operasyon yapalım."
Hükümet böyle bir yetki ve emri Türk Ordusu'na biraz zor verir. Nitekim veremiyor... Çünkü emir ve komutası altına girmiş olduğu ABD ve AB'yi karşısına almaya yüreği yetmiyor.
Ancak burada bir parantez açayım. Önümüzde seçim var. Hükümet bu seçim öncesinde bir 'kahramanlık gösterisi' yapmaya kalkışabilir. Meclis'i toplantıya çağırıp TSK'ya Kuzey Irak görevi verebilir...
Ve bu yolla oy avcılığı yapmaya niyetlenebilir. Türk milleti bu oyuna gelmemeli, hadisenin şimdiden bilincine varmalıdır.
Eğer seçimden kısa süre önce böyle bir karar alınırsa, arkasındaki kirli siyaset oyununu lütfen hep birlikte görelim.
--spoiler--
yani ne diyor, akp ırak'a müdahale kararı alsa da almasa da kötü, yani kaçarı yok. bu şehit kanı üzerinden siyaset değilse nedir?
kaçınızın çocuğu şehit oluyor, kaçınız şaraplı laiklik protestosu yaparken anneler çocuklarını toprağa veriyor, kaçınız iktidar hesabı yaparken tek evladının şehit haberini alan anne vatan sağolsun diyor, kan emiciler, sürüngenler, utanmazlar.
şehit annelerinin türbanı da siyasi(!) değil mi zaten, şehit annesi olmak mı gerekiyor başörtülü olup da saygı görebilmek için. din düşmanları. katiller.
bu milletin geri kalmasının nedenini din olarak görüp sonra da her fırsatta cuma hutbelerinde peygamber ocağı diye propaganda yaptıran siz değil misiniz, bakanların hangilerinin namaz kıldığını tespit ettirip ne alakaysa laiklik elden gidiyor diyen sonra da diyanet'in kurban derilerini yüce ordumuza, türk hava kuvvetlerine filan vermesini söyleyen laikler siz değil misiniz?
bütün partiler bir araya gelse tek bir şehitin tırnağı etmeyecekken, kendi partinizin menfaatleri için timsah gözyaşları dökenler siz değil misiniz?
nefret ediyorum lan hepinizden. bu millet sizden nefret ediyor.
karisi akp'den milletvekili adayi olan birinden beklenecek olan bir yazidir. sehitler uzerinden siayset yapmak kotu birsey ve bunu yapan da yok. olenlerin yakinlari ve evlatlarinin olmesini istemeyen halk dogal olarak olumlerden hukumeti sorumlu tutuyor ve tepkisini gosteriyor. peki din uzerinden siyaset yapmak makul mu mumtazer bey? yazinizda "ulusal savunmasini yabancilara birakan kim" diyorsunuz. sordugunuz soruya ben cevap vereyim. eminim ki barzani'nin "turkler kerkuk'e karisirsa biz de diyarbakir'a karisiriz" sozu sonrasinda abdullah gul'un "konuyu abd disisleri bakanligi ile gorusup onlara iletecegim" dedigini hatirliyorsunuzdur. iste ulusal guvenligi baskalarina birakmak budur.
7 haziran secimlerinden sonra müthiş bir hızla moda olan siyasettir. randımanlı bir siyaset ortamı için başlarda günde 1-2 şehit yetiyordu. ama bu günlerde 5-6 şehit bile yetmez oldu. hedefimizin günde 20-30 şehit olduğu soyleniyor.
iğrendiren durumdur. Şimdi sen bu babaya ne anlatabilirsin ki. "Oğlun öldü ama takma kafana ya yanlışlıkla vurmuşlar görmedin mı açıklamayı" felan mı diyecekler.
