insanlarımız, kendi başına gelmedikçe kötü olaylara ilgisiz kalır. ne vakit ki, başına gelir, o zaman anlar o olayın ne denli can yaktığını. bunun nedeni, toplumsallaşamamak ve buna bağlı empati yoksunluğudur. (bkz: ateş düştüğü yeri yakar)
istediği verildiği taktirde terör saldırısı unutulacak, hatta ötv zammını bile kimsenin umursamayacağı, hatta insanımızın, ne kadar şerefli, onurlu, haysiyetli, vatanını seven, vatan haini olmayan bir başbakana, onun para peşinde koşmayan menfaat uşağı olmayan, karakterli, efendi, adam gibi adam bir oğula sahip olduğunu gösteren, her ikisini de toplumun gözünde yükseltecek olan durumdur.
sayılan nedenlerden dolayı gerçekleşmesi imkansızdır. **
ben de şayet başbakan olsam oğluma gemi alırdım, askere göndermezdim, ona her türlü güzelliği yapardım, kızımı amerika da okuturdum. Yapardım valla. Yapmam diyen varsa onu başbakan olarak görmek isterim, sözlük yazarı olarak değil!
bir takım olayların anlaşılabilmesi için illa birilerine mi dokunmalı değneğin ucu, bir insan, bir er, bir yiğit, bir aslan daha mı can vermeli. kısasa kısas mantığını güden bunu yapmakla iyi etmeyen bir yazar söylemi. *
bakınız ne demiş bir abimiz :
"siz hiç villaya giren bir şehit cenazesi gördünüz mü? eğer vatan, zenginin gezip, fakirin düşeceği topraksa, sağ olmasın!"
ben misal başbakan olsam, oğlum askerlik çağına gelse ve askere gitse terör bölgesine yav terör bölgesini siktiredin, parmağına kıymık batacak bir yere gönderir miyim acep?
kesinlikle göndemem.
siz de göndermezsiniz...götünüz başınız oynamasın lütfen, başbakan olun oğlunuzu hakkari'ye gönderin ondan sonra konuşun dümbelekler...
