dünyanın en kötü, en boktan anıdır. bir insanın başına gelebilecek en büyük felaketlerden biridir. kapı çalar, açarsınız karşısında uzun boylu babayiğit iki ya da üç tane üniformalı rütbeli görürsünüz. arkada bir kaç vatandaş ve basın mensubu bulunur. işte tam o an da zaman sizin için durur. ne oldu ne var demeye kalmadan, tek kelime etmeden ne olduğunu anlar hüzün ve kedere boğulursunuz.
Aşağıdaki linklerde bazı örnekleri mevcut. Özellikle birinci videoda. 2:28 inci saniyede şehit anasının daha kapıyı açar açmaz "niye geldiniz?" haykırışları her şeyi özetler.
Bunları görüp izleyip bilip hala da pkk ya, ypg ye destek veren; bunların uzantısı hdp yi chp yi destekleyen ne kadar insan varsa en büyük bedduaları ve hakaretleri hak etmektedir.
Allah tüm yakınlarına sabır versin. Oturduğumuz yerden ne kadar isyan etsekte, beylik laflar etsekte acılarını hafifleteceğini sanmıyorum. Allah, insanlarımızı bu duruma düşürenleri acıların en acısını tattırsın inşallah.
en acısı da -yine mi? cümlesidir. ardından 2 gün yorumlanıp, tt olma yolundadır. heh! sonra derinden gelen kınama cümlesi. anksiyete ve panik atağa yol açar. çaresizce haberler izlenir. Ve tek gerçek ateşin düştüğü yerin yakmasıdır.
Ekranlarda izlemenin yanında birde orada bulunmak gibi birşey vardır ki sanırım 3 kez yaşadım bunu.
Emin olun tarifsiz bir acı. Hele o ilk haberi aldığı anda ki anne yada eşin kontrolsüz çığlık ve ağlayışları bıçak gibi saplanır içinize. Uzun süre çıkmaz.
