üstünlerin adaleti. denen şey tam olarak böyledir.
gizli kahramanlar dediklerimiz ise hep böyle kuytudadır.
partilerimiz ve siyasilerimiz, toplumun önde gelenleri diye adlandırılan üstün vasıflılar ise babalara cenaze törenlerinde kendi evladının cenazesine bakmasına bile omuzları üzerinden izin veriyor.
protokol ile görevli kişiler soruyor:
-şehidin yakını mısınız?
+evet babasıyım.
-yeriniz şurası
ülkede en ırak şehirde en varoş cenazede ise oğluna uzak ama protokole en yakın.
allah belanızı versin ulan. cümlenizin allah belasını versin.
vatan toprağı kokar. yürekleri dağlar, anaların ciğeri yanar o evde. yandığı gibi de bir gurur gelir. hep gariban ailelerinin yiğitleri can veriyor. o garibanlık vurgusu maddiyattan belki ama aslında o yiğitler olmasa şu anda sıcacık yerimizde zor otururuz. bu ülkenin gerçek vatanseverlilik duygusu öyle basit bir duygu değil de işte, hakikatiyle, adilliği ile verebiliyor muyuz orası önemli. hepimizin başı sağolsun.
