insan pek çok şeye kızar, küser, alışır söver ama zamanla unutur yada unutmak için çabalar. Ne zaman ananın o yürekleri yakan feryadı kulağınıza çalınsa tüyleriniz ürperir ve kalbiniz nefretle taş keser. Kişinin hayatı boyunca unutamayacağı ve nefretinin hep taze kalacağı ender olaylardandır.
şimdi yarın ben de kalkıp gideceğim askere. ölmek kolay. cidden kolay. tabii ki insan isteyerek ölmez ama çatışmada geldiyse ecel ölür ve şehitlik gibi güzel bir ünvanla ayrılırsın bu dünyadan.
peki ya geride kalanlar?
anne, baba, kardeş?
işte onların haykırışını kim susturur bilmiyorum.
o yüzden ölmek değil korkum, geride kalanları acı içinde bırakmak. ne diyeyim, allah hiç bi anaya bu acıyı yaşatmasın.
