bu barış sürecinde en hassas bölgem şahsen şehit aileleri. her iki tarafında evlatlarını kaybedenleri üzülecek sevinecek yaralanacak kırılacak gönülleri alınacak falan...
ama hiç bir şehit ailesinin benim oğlum öldü öbürünün de ölsün diyerek barış olmasın diyebilceğini sanmıyorum. evlat acısını bilen düşmanına bile istemez. burda onları düşünüyormuş gibi yapıp milleti galeyana getirmeye çalışan andavalların ağzına asla bakmayacak kadar asil duyguların insanıdır onlar. o yüzden havlamayın çok yoksa yürekleri sizin gibi itlere bile dayanamaz kemik atmaya başlayacaklardır.
sömürmediği pek az şey kalan siyasiler ve yandaş medya tarafından sözde barış sürecinde bu süreci destekledikleri yönünde sürekli haber yapılan ailelerdir oysa gerçek hiç öyle değildir.
bu kadar olup bitenin arasında sessiz kalarak şahsımı şaşkınlığa çeviren ailelerdir.
ulan her şeye alıştım, ağrıma gitse de alıştım,
orospu çocuklarına sayın denmesine,
bölücü götverenlerin onursal konuklar olmasına,
başbakanın sözde kürdistan bayrağını boynuna takmasına ve daha bir sürü olaya içim yanmadı, kendi hainlikleri deyip geçtim hep ama;
20 yaşındaki evladını "vatan" için toprağa veren anne babaların çıkıp tek söz etmemesine içim yandı.
Süzme salaktırlar. Yıllarca bu ülkede birkaç şerefsiz siyasetçi yüzünden evlatları öldü. Onlar ise sadece vatan Sağolsun demekle yetindi. Çıkıp hakkınızı arasanıza kardeşim. Bir evlat kolay mı yetişiyor? Ülke abd, ingiltere ile savaş halinde olsa Eyvallah ama siyasi oyunlar yüzünden ölüp gidiyorlar. Bir hiç uğruna.
Şimdi evladı doğuda askerlik yapan annelerin hepsi kapıları çalmasın diye dua ediyor. Ben de düşünüyorum eğer arkadaşlarım, abim ya da sevdiğim adam orda olsaydı ne hissederdim diye. Elimden sadece korku içinde ağlamak geliyor. Bu bi savaş ama tek taraflı bi savaş. Bu kadar giden canın, arkada kalan gözü yaşlı ananın hesabını kim vercek. Bu duruma ufacık bile katkısı olan herkesin sonu daha beter olsun.
Oğlunu toprağa vermiş canından parça kopmuş ne yapacağını şaşırmış aileye laf söyleyenlere de allahım inşallah biraz olsun merhametinden ve vicdanından bağışlar.
Bu aralar en çok başımız sağ olsun dedik umarım ki bir daha bu sözü ağzımıza almayız.
yirmi yıl boyunca yüzünü gördüğü, okula gönderdiği, sevdiği, emek harcadığı ve bir yaşam hayal ettiği evlatlarını kaybetmiş ailelerdir.
siyasiler her zamanki gibi onların acısında kendilerinden utandıklarından - öyle bir huyları var mı hiç zannetmiyorum ya - işi dine , gurura bağlıyorlar. Bağlıyorlar ki medyanın karşısında toplumun algısında kötü izlenim bırakmasınlar.
upuzun yıllar yaşayacak bir insan sırf birilerinin çıkarı için ölüyor.
Birileri götünü büyütsün diye.
ne yüreğin dayanir dinlemeye ne kulaklarin duyduğunda. sağır olmak istersin birden; tabutunu gördüğünde kör olmak istersin,
her ölüm acidir ama kaza desen değil, hastalik desen değil; sifasi yoktu aci cekmedi diyemezsin; sakat kalmadi surunecekti diyemezsin, niçin olduğunu neden olduğunu sorgulayamadan anlayamadan sallanirsin boslukta.
anlamaya çalışmak; aciyi hissettiğini soylemek gibi degil , tarifi yok .
Acıdığım ailelerdir. Zavllılar. Evlatlarını feda ettiler ülke için.
Acıyorum çünkü politikacılar darbe olsa kellemiz gidecekti az kalsın diye korkunca bile idamı geri getiriyor ama şehitler ölünce idamı getirmeyi düşünmüyorlar.
asıl daha vahimi bunu halkın istemesi. Lan yavşaklar apo için neden idam geri gelsin diye protestolar yapmıyorsunuz?
apo bu darbeci vatan hainlerinden daha az mı hain?
Acaba dünkü bombali eylemde sehit düşen çevik kuvvet polislerimizin aileleri napiyor şuan. Resimlerine mi bakıyorlar ya da onlari ufak da olsa kırdıkları şeyler için mi üzülüyorlar. Bu geceyi nasıl geçirecekler kimbilir. Acılarını paylaşmak isterdim. Onlar kadar çaresizim. Ve cok Üzgünüm bugün zengin pustlarin gönlü olsun diye aksama kadar çalıştım yarin da calisacam ama uyuyamiyorum. içim yaniyor kac kadin kocasiz ogulsuz kaldi kac cocuk babasiz kaldi. Üzülüyorum işte.
