2 ay kadar asker kaçağı durumunda kaldığım dönemde o zamanlar ankaralı bir sevgilim vardı, son kez beraber tatil yapmak için bodruma giderken jandarmanın otobüsü çevirmesi sonucu, hayatımdan dakikada 1 sene yemesiyle karşılaştığım felaket. düşün ki herşey harika, yollar şahane, kulağında mp3 toz pembe hayallere yelken açmışsın gidiyorsun ve otobüse dur çekilip tek tek kimlikler kontrol ediliyor, hayatımda öyle bir içe doğru sıçtığımı hatırlamıyorum, nasıl olduysa o sıralar yoldaki polisten bile tırsan bana jandarma dokunmadı, sistemde bir arıza vardı heralde.
afyonun ölü siken soğuğunda verilen mola bitiminde otobüse binmek fakat bir huzursuzluk duygusunun eşliğinde camdan dışarı bakarken camdaki daha önce orda olmayan minimal bir çatlağı farketmek, akabinde kalkmak üzere olan otobüsü durdurarak inmek, aslında aynı firmanın aynı marka ve aynı model ve aynı boya otobüslerinden izmire gidene değil izmirden gelene bindiğini farketmek çok geç olmadan doğru otobüse binmek, daha sonrasında bindiğin otobüsün plakasını ezberleme alışkanlığı kazanmak.
salı günü tokattan sivas a giderken çamlık mevkiinde kardan yol kapandı, mahsur kaldık karayolları ekipleri orda herzaman yol kapanıyor sizinle mi uğraşacağız deyip siklemedi, az kalsın otobusteki 15 kişi donup ölücektik, o ara sigaram da bitti, arabada zaten kar lastigi zincir mincir hak getire.. en sonunda bir mucize eseri kurtulduk.
muavinlerin kızlara yazmak için böyle bir şebeklikler komiklikler yaptığı anılardır.
insanda biraz ar olur lan ar. bize gelince al kola içersin bakışlarında odunluk abidesi olan bir hizmet. kızlara gelince sonunda gereklilik kipleri olan cümle kurmalar falan; siz ne içerdiniz? soğuk ya da sıcak? ( mini tutku gösterilerek ) yanında bir de bunu denemelisiniz mutlaka. yapacağın işi seveyim. ben size 1.5 lira hizmet parası ödüyorum lan.
eğer güzel ve yalnız bir kızsanız başınıza gelecekler konusunda iki seçenek vardır:
birincisi otobüs şoforü göz koymuşsa şofor tarafından
ikincisi şofor göz koymamışsa muavin tarafından uzatılan bir kağıt yada bulunan bir bahane ile numaranızın istenmesidir. hep mi aynı numara hep mi?
yazmayı pek istemezdim ama madem giriştik işi bitirelim;
istanbul izmir yolculuğu yapıyorum, yanımda 65 yaşlarında bir amca var hoşsohbet gittik baya 300 km kadar. ama amcanın bir problemi vardı. gerçi insanlık hali ama gerçekten o gün koku alma duyumu kaybettiğimi düşünmüştüm. amca yaklaşık 5 dakikada bir yellenmek suretiyle otobüsü birbirine katmıştı. muavin de bebeğin birisi altına yaptı diye parfüm sıkıyordu. iki koku birbirine karışınca o gün oksijen namına aldığım havanın yarısı metan yarısı parfümdü. yolculuk bittiğinde şöyle derin bir nefes alırsınız ya hani o be sonunda bitti diye. ben o derin nefes alma olayını yarım saat kadar yapmıştım.
tatilin verdiği gevşeklikle dalaman dan otobüse binmek ataşehir e geldiğimde ayaklarımın ayakkabıya sığmaması suretiyle devleşmesi... aman o neydi öyle dev ayağı gibi olmuşlardı ve bundan sonra uzun yola asla otobüs ile gitmeme kararımı almamla bitmiş olandır...
gecenin 3ünde pıssss sesiyle açılan kapıdan afyonkarahisar ural altay novasibirsk soğuğunun otobüsten içeri dalması, bırrr diye irkilmek. şişmiş ayaklar, kızarmış gözlerle duyulan aksanlı mola anonsu, yandaki herifin o an hala horuldayarak yılın uykusunu uyuyor olması, onu uyandırmak sıkıntısı, mola salonunda bağıra çağıra o saatte full dinamizm bağıran garsonlar, çay tost gözleme kokusu, umumi tuvaletlerin daha da soğuk, gizemli ve ürkütücü olup bok kokması, akan hela çeşmeleri, o çeşmelere bağlı 30 cm.lik hortumlar, buna ek olarak eski tip plastik nine dede ibrikleri, ordan çıkınca kazık esnaf lokantası menüsü satan lokanta. nedense hep o lokantada acayip ismi olan yöresel bir yemek denemek dürtüsü. acayip olsun yeter.
zonguldak - ankara arası yapılan tatlı bir yolculuk esnasıdır. gece geç saatte binilmiştir otobüse. arka koltukların boşluğundan faydalanılarak kafa vurulup yatılmıştır. sabah uyanıldığında kafanızın altında minik bir yastık, üstünüzde bir ceket. ne oluyor demeye kalmadan aştiye girilmiştir. otobüsten inilip metroya koşarken çantada bulunan minik not;
çok tatlı uyuyordun, uyandırmaya kıyamadım.
adım....
numaram...
Kuşlar misali bir şehirden diğer şehire göçen insanoğlunun yaşadığı buram buram hüzün kokan duygu yüklü anlardır, bir şehri terk etmenin hüznü diğer bir şehre varmanın buruk heyecanıyla daha da güzelleşir olaylar daha da bir anlamlanır anlat anlat bitmez, yaşayan bilir ya çok güzeldir şehirlerarası yolculuk anıları.
her zaman ki gibi bir kamil koç seferi. almışım cam kenarı biletimi. otobüsün dudullu dan kalkmasını bekliyorum. bir yandan da dua ediyorum allahım yanıma kimse oturmasın rahat rahat gideyim diye. çıkıyoruz yola. her zaman ki gibi kocaeli de biri oturdu yanıma, selamun aleykum aleykum selam faslı. yaklaşık 2 saat başka bir şey konuşmadık. bozüyük ü geçtikten sonra yanımdaki vatandaşla futbol falan konuşmaya başladık, muhabbet de sıkı tuttu. gülüşmeler falan gırla. eleman konuyu birden panik atağa bağladı. dedi ki ben de panik atak var, çok sağol benle konuştun rahatladım dedi. ben de nolcak toprağım otobüs şarampole yuvarlancak değil ya ahaha. dedim. sonra yüzü düştü herifin. 2 dakka sonra durdurun otobüsü ben inicem, gidemem ölecez falan. host bana bakıyor herife naptım diye, şoktayım anasını satayım konuşamıyorum da. en sonunda sarar outlet de tuvalet molası verildi. daha da binmedi eleman başka otobüsle giderim diye. kaptan da bana ters ters bakıyor. bi ara çantamı verip sen de ın derler diye tırsmıştım. işin özü en verimli çağımda, özgürlük ve aile hasreti arasında mekik dokurken çektiğim çileler, diplomayı alıp ailemin yanına gidince unutuldu. akılda böyle garip hikayeler kaldı. ama diplomayı aldığınız günün gecesi çekeceğiniz huzurlu uykuyu bi daha bulamayacaksınız, dikkatli olun.
Uyursun uyanırsın araba mola verir bi şeyler alırsın yer içer tekrar zıbarırsın. Şimdi her koltukta herkese ait tv de var. Kulaklığı tak izle hey gidi yeni jenerasyon ne şanslı.
mersin - sivas seferini yapan otobüsün kayseri'den çıktıktan sonra şarkışla'ya 3 saatte gidememesi, bunun neticesinde yolcuların isyan etmesi. delikanlının birinin yeter lan sabahtan beri tutuyorum buraya işeyecem şimdi diye feryat etmesi. daha sonra otobüs şoförünün hafif şiddette kalp krizi geçirdiğinin ve bu sebepten yavaş gittiğinin anlaşılması. işin ilginci bunu uzun bir süre kimsenin farketmemesi. otobüste bir gariplik olduğunu anlayan polislerin otobüsü durdurması ve akabinde şoförün değiştirilmesi.
Otobüsün önüne at çıkmasıyla birlikte yanımda oturan kızın telefondaki arkadaşına bağıra çağıra, heyecandan ölmüşcesine 'kızaaam at çıktıııı! Ayy çok ilginç yaaa yok böyle bişiiii!' Demesi tüm yolcuları* delirtmiştir.
sabahın körü, yolculuğun 11. saati, ancak uyuyabilmişim ki muavin tarafından omzumdan sarsılarak uyandırıldım. sebep de "top kek al birader, çay mı kahve mi".
10 dklık molayı yarım saatlik sanıp yemek, garnitür bilumum envayi çeşit yiyecek yedikten sonra dışarı çıktıgımda otobüsün gitmiş olmasından mütevellit otostopla kamyon yolculugu yapmam.
