eğlenceli olmayan yolculuklardır. geçmek bilmez, ömür tüketir. uyumaya kalksan rahatsız yerden dolayı uyuyamazsın. müzik dinlemeye kalksan müziği çok seven biri olmama rağmen bir noktadan sonra sıkacaktır çünkü aralıksız 8 saat dinlenmez. film izlemeye kalksan gözler yorulur. delirtir adamı. buna eğlenceli diyen insanların hayata olan bağlılığına imrendim doğrusu. polyannalığa bak!
misali istanbul-adanadır.
ne varılan yer önemlidir, ne de ayrıldığın yer.sırf o 10+ saat için bile gidilir. bir yemek yenip geri dönülür. Hayatımın en güzel saatleri o uzun yolculuklardı. Çok mu melankoliğim ne?
uzun zamandan sonra tekrar yolculuk yapma fikri acikcasi pek sicak gelmiyordu bana. Ama simdi yoldayim. Yalan söyledim uzun zaman degil daha bir ay önce yaklasik 12 saat süreli bu yoldaydim. Ayrica yolculuk yapma fikri falan da yok. ortada bir bayram var ve bu bayram icin anamin yanina dönmeliyim. Gereklilik kipi yok dönüyorum. Gerekli degil ama öyle bir sekilde. Sadece muavinlere özgü bir kolanya kokusu vardir bilirsiniz. Hayir ben rahatsiz olmuyorum o kokudan. Bir de yanimda oturan kiz bugüne kadar yaratilmis en iyi yolculuk arkadasi. Hic konusmaya calismiyor. Ama konussan konusulur yani. Elimde bir kitap var. Clarissa. Neden aldim bilmiyorum. Ama iyi olmus almam. Okunur. Bir yandan da alex turner calisiyor kulagimda. Dur sarki degisti. Tarkan. Büyük ic hesaplasmalarin yasandigi yolculuklardan degil bu. Biraz agriyan sol bacagim disinda dert ettigim bir sey yok. Hesaplasma mevzusu da dahil. Oturup saglam düsünsem beynimi ve bütün tatilimi sikip atacak cok saglam aci cekmelik hikayeler bulurum bu yolda. Neden cünkü yol o saykodelik yapiya müsait. Sarki degisti. Imogen heap.
akabinde sırt ağrısı yaratır. otobüs yolculuğu bittikten sonra eve dönerken şehir içi otobüslerde oturmak istemezseniz çünkü artık bedeniniz uyuşmak istemiyordur. 16 saat yokculuktan sonra hissedilen duygular bu şekildedir, kernek turizme saygılar efem.
