ne ayıp ne de yasak; insanın bir yerleri rahat değilse göz görür mü bunları?
24 saat yol gidiyorsun otobusle, bazen 6 saat, bazen 1 ama ne olursa olsun canından bir parcan daha doğrusu bir uzuv rahat değil.
tabanlarını şişirmiş, parmak ucların birbirine girmiş, topuklar su toplamış; lanet olsun nerden aldım bu ayakkabıyı, diyorsun içinden ağız dolu küfürlerle beraber.
şimdi kim dinlesin yasagı, ayıbı?
cıkar o ayakkabıları cıkar, ama caktırmadan cıkar. ahlak derdi verecek cok insan var cevrende; sırasını bilmeyen, yolda yürürken osuran, uzuvlarını kaşıyarak ürüyen...ama sen cıkarma o ayakkabını çünkü ayıp!
Neredeyse tüm şehirler arası yolculuklarımda gerçekleştirdiğim eylem. Ayakkabılarımı çıkarıp koltukta bağdaş kurduğumda hiçbir muavin "lütfen ayakkabılarınızı giyin" gibi bir uyarıda bulunmadı. Aksine konforumu arttırmak için direkt yastık servisine başlandı. Ya ben beni seven muavinlere denk geldim hep, ya da her otobüste yasak değil.
emirates'te business uçarken dahi ayakkabı çıkartanlara, bir çorap torbası (çıkartılacak çorabın konulması için) ve geniş patik gibi pamuklu bilek çorap verirler.
sonuç olarak tanım; uzun yolculuklarda doğal ve insani bir ihtiyaçtır.
