kadın yolculara am biti olup maymun gibi göt kıvırtan amele tipli, cahil, kokuşmuş muavinlerin erkek yolculara her fırsatta sert çıkışıp -erkeği kadına hava atma pahasına kurban ediyor abazan piç- hizmette kusur etmesi.
böyle olunca arkadan emrah çalıyor lan.
edit: entrysini eksileyenine küfür eden yazarı çaylak ediyorlar. başıma geldi ordan biliyorum. ama bizim yazarlarımız çok zeki olduğu için söylemeden alıyorlar bazı şeyleri.
- kızım okuyor musun sen? nerede okuyorsun? nereye gidiyorsun? kaç yaşındasın?
- bi yat teyze yaa uyu sen ne içtin anlamıyom ki, bi kere de normal biri otursun yanıma
- aa kızım benim bir oğlum var o da öğretmen bak karşılıcak beni tanıştırayım sizi
- yok teyze ben 10 kere evlendim boşandım oldu mu pufff
- aa kızım pek huysuz bişeysin herhalde baksana 10 diyon
- uyudum teyze ben sen de yat garii!!
has turizmin sayın yolcuları kaptanınız yarım saat yemek ve ihtiyaç molası vermiştir. den sonra açılan otobüs kapıları ve gecenin 4 ünde içeri dalan soğuk hava da unutulmamalıdır. ne mola veriyon yatın bi yaa
verilen molada, çorba, çay, sigara yapıldıktan sonra, sıçılması gerektiğinin farkedilmesidir. Ama ne yazık ki buna zaman kalmamasıdır. Ya büyük risk alınıp "belki tek celsede yaparım" düşüncesiyle tuvalete girilmesidir, ya da boynunu büküp otobüse geri dönüp bütün yol boyunca bağırsağın iç çığlıklarını dinlemektir.
gecenin 3 ünde telefonun kulaklığı takılı sanılarak müzik açılır ve kulaklık kulağa yerleştirilir. arkadan biri hafifçe omzuna dokunur sesini biraz kısar mısınız? işte o anda dumura uğrayan birey son ses metalicanın tüm otobüse yayıldığını fark eder ve koltuğuna ömür boyu gömülür.
koltuğun geriye yaslanmaması ve akabinde 10 saatlik bir yolculuğu dimdik geçirmen. * birde koltuk dik vaziyetteyken öndeki yolcunun koltuğu sonuna kadar yaslaması, ezilen bacaklar, boğazda düğümlenip dışarı çıkamayan bir ton küfür.. yan koltuktaki kızın telefon tuşlarını kırarcasına mesajlaşması, bir de ön taraflara yakınsan şoför tarafından açılan damar fm. daha yazayım mı?
edit: yolculuk boyunca zırlayan bebekleri unutmuşum. affola.
küçüktüm tam hatırlamamakla beraber bir otobüs terminalindeki sahne geliverdi aklıma o zaman küçüktüm ya küçük kalbim de nasıl burkulmuştu ya da nasıl algılamıştı bu durumu bilinmez neyse... yaşlı bir kadın oğluna engel oluyordu gitmemesi için. yalvarıyordu, bağırıyordu, ağlayarak. oğul da koşuyordu. kurtarmaya çalışıyordu kendini annesinin ellerinden, kadın öyle bir sarılmıştı ki belinden nasıl birşeydi bilmiyorum genç adam kuvvetiyle annesini itti ve kaçıp gitti. o otobüse bindi son anda. kadın ağladı ama çocuk gitti...niye gitti bilinmez.
otobüs içinde çişi geldiği için ağlayıp zırlayan çocuğunun derdine bir kavanoz ile derman olan bir anne tanıyorum.
dram bu değil, dram otobüs şöförünün biraz sert bir freni ile o çiş dolu kavanozun koridorda yuvarlanarak şöförün ayaklarının dibine kadar gidip kapağının da bir güzel açılmasıdır.
istanbul-ankara yolculugu esnasında ön koltukta oturmak ve otobüs ön camının boydan boya çatlak olması, gecmis yillarda kaza esnasinda yuzune cam parcaciklari sicramis, korkunc bi hal almis surata sahip bir arkadasin olmasi.
cam kenarında oturuyorsanız yanınızdakinin sizin yerinize göz dikmesidir. bunun için türlü bahaneler uydurmaktan da çekinmez. ben hastayım, bel fıtığım var, boyun fıtığım var, dışarı bakmazsam midem bulanıyor gibi.
koridor tarafındadır yeriniz ve tek teselliniz yastığınızdır o durumda. bir süre sonra mola verilmiştir ve hava almak için inmişsinizdir aşağıya, zira yanınızdaki yol boyunca camdan dışarı bakmanıza fırsat vermemiştir. mola bitmiştir bir süre sonra ve otobüse binmişsinizdir. ama bir bakarsınız ki yastığınız yerinde yok. en sonunda farkedersiniz koridorun diğer tarafında oturan genç ve yağuşuklu bir delüğanlı sarılmış yastığınıza uyuyor (herhalde otobüsün yastığı zannetti). önce 'ulan şuna bak nasıl sarılmış yatıyor, yastığı çekeyim de görsün gününü' diye bir düşünce geliyor aklınıza, sonra uyuyan delüğanlının yüzündeki o masumiyeti görüyorsunuz ve yastığı almaktan vazgeçiyorsunuz. sonuç olarak boynunuz tutulmuş olarak sabah otobüsten iniyorsunuz. çocuk size yüz veriyor mu hayır tabiki. aklımı sikeyim diye küfrede küfrede valizlerinizle birlikte uzaklaşıyorsunuz olay yerinden.*
afyon'da inip koca bir sucuk ekmek yedikten sonra bir buçuk litrelik suyu içip dağ başında tuvaletinizin gelmesi. akabinde şoförün sizi orada indirip, siz bir çalılıkların arkasına geçince kafanızın göründüğünü fark edersiniz. bütün otobüs, ışıkların şoför tarafından aptalca açılmasıyla uyanmış, size bakmaktadır. zira kafanız, o karanlıktaki en aydınlık görüntüdür. **
