Benim gibi sürekli otobüs yolculuğu yapan varsa anlayacaktır. Evet, hepimizin parmaklarıyla delmeye çalıştığı, koltukların arkasındaki ekrandan bahsediyorum. Ben de eskiden film değiştirmek için az parmaklamamıştım ama iki ay önce önümdekinin ekranını tırnağıyla kolayca yönettiğine tanık oldum -o kadar ki arkadaş tavla oynamaya başlamış- sonuç olarak o ekranlar o kadar da bozuk ya da dandik değilmiş. Bunu da niye buraya yazıyorum? Çünkü yanımda önümde çaprazımda birinin o cebelleşmesini izledikçe üzülüyorum, kahroluyorum. Siz de söyleyin bunu tanıdıklarınıza huzura erelim.
