Trabzonda okuyorum ve arkadaşımı ziyarete rizeye gitmem gerekliydi. Yol yaklaşık 1 saat sürecekti. Minibüse bindim, parami uzatip en arkaya oturdum. Bi kaç dakika sonra yanima güzel bir kız oturdu. Minibüs dolunca yola koyulduk. Trabzon merkezden biraz çıkınca yanımdaki kızın telefonu çaldı. Evet, buraya kadar her şey normal gözüküyor ancak bütün olay bu noktada başlıyor. Benim biraz uykum var ve gözlerimi kapatıyorum. Uyuyup uyumadığımdan emin değilim.yanımdaki kız konuşmaya devam ediyor. Evet tam bu sırada oda ne !!! Kaptan "son durakta inecekler!" demesin mi, gözlerimi bi açtım yanımdaki kız telefon ile konuşmaya devam ediyor ve gerçektende rizeye gelmişiz. Gözlerimi sadece 2-3 dakika kapatmama rağmen nasıl olurda 1 saatlik yolu bu kadar kısa sürede gelebilirim? O kızın 1 saat boyunca satın aldığı ayakkabıyı anlatması hiçte mantıklı gelmedi bana. O sırada ensemden soğuk bir ter aktı ve gerçektende ışınlandığımı anladım. Lanet olsun çok kötü bir duyguydu. 1 saat boyunca uyuyarak 2 dakika kestirmiş gibi hissetmiş olamazdım.
Not: konu oldukça ciddi ve önemlidir. Gerçek hayattan alıntıdır. Belkide ben bir dahiyim dostum!
