insanın yaşadığı üst üste gelen hayal kırıklıklarından sonra aklına getirdiği düşüncedir. ister ki kimse beni tanımasın, tekrar yeni birileri hayatıma girip bir darbe daha vurmasın.
sürekli akla düşen fikirdir. sonra kendi kendine, "nereye gideceksin amk! otur oturduğun yerde" diyerek vazgeçer insanoğlu. iş yok, yol yordam bilmezsin, kimseyi tanımıyorsun vs. zorunlu kalmadıkça şehir değiştirmek akıl karı iş değildir.
bu istek hiç gitmez insanın beyninden,insan ise daha fazla yerleşir hayatını daha da enteğre eder bu şehire.bir süre sonra şehrin bir parçası olursunuz başka şehirlere gidersiniz hep bir an önce dönme isteği vardır içinizde.
gittikten sonra işe yaranmadığının görüleceği istektir çünkü sorun şehirde değildir. kişi kendinden kaçamadıktan sonra yaşadığı şehir detaydan öte değildir.
