çok mantıksızdır. genelde uzunca bir süre kendi memleketinden başka yeri görmeyip sonradan istanbul, ankara, izmir gibi kozmopolit şehirlere göç etmek zorunda kalan insanlarda görülür.
bundan daha saçması da kurum ve marka milliyetçiliğidir. odtülü, bilkentli, mülkiyeli vs gibi kimlikler edinmek, bu okulları türkiyenin en iyisi ilan edip, geri kalanları sikindirik okullar olarak göstermeye çalışmak, kendisi o okulda bilmem kaç tane dersten kalmış, bilmem kaç tane dersi de en düşük notlarla hocaya yalvara yakara geçmişken başka okulların öğrencilerine laf atmak; bu hastalığın en belirgin etkileridir.
Bir Gaziantepli olarak fazlasıyla yaptığım, yaşadığım milliyetçiliktir. Neticede bu bir aidiyet meselesidir ve bunu anlayamayanlar ya da bu zevki tadamayanlar şehirlerini sevenlerle kendilerince dalga geçtiğini sanarak teselli olurlar.
Peşin not: bunu yaparken bazı andavallar gibi körü körüne övmem, sevmem.
olmayan bir tabirdir. şehir milliyetçiliği ne amk. aşırı memleket sevgisi falan dense yine anlaşılır. ayrıca ne saçma bir şeydir ki insan , geldiği yeri tabiki de övecek. farklarını belirtecek.
en sikindirik milliyetçilik türüdür. bu ancuk ağızlılar sanki o şehri fethetmiş gibi övünüp dururlar. övünülecek bir şeyin yok mu lan bu hayatta? siktir git onunla övün.
