umudumun, nicelerinin umudu olan ülke, 4 mevsimin bir arada yaşandığı, hoşgörünün sevginin hakim olduğu memleket *, tarihine onlarca destan, binlerce zafer bırakmış bir neslin yaşadığı ülke. bir zamanlar peygamber ocağı olarak görülen asker ocağı. askere yollanırken kurbanlar kesilip, kınalar yakılırken, halaylar çekilirken... şimdilerde kurbanlar 20 yaşında gençler olmuş. soğusada bu taze bedenler elbette ki toprağa düşen kan birilerinin içini ısıtmaktadır. şimdi bazıları garip olan ne diyecek, o kadar alıştık ki şehit haberlerine yarınlarda bu haberleri 3.sayfalarda görmeye başlayacak gibi geliyor, işin kanıma dokunan tarafı şehit olan askerin dağda devriye atarken değil, bir çatışma da değil bir şehrin meydanında şehit edilmesidir. ne içler acısı durumdur ki bu olaydan sonrada birileri bu olayı kınayacak ve geniş çaplı bir araştırma başlatılacak ve hainler emellerine ulaşamayacak denilecek. toprağa düşen fidanların arkasında söylelen hangi söz gözü yaşlı bir ananın, bir kardeşin, bir eşin , bir çocuğun göz yaşlarını dindirmeye yetecek...
