uzun zamandır görmediğiniz hatta belki de tanımadığınız (genelde teyze, hala veya dayı olur) akrabaların sizi ziyarete gelmesidir. yaşınız küçükse gelmelerine yakın heyecanınız daha da artar. annenize sorular sorarsınız. çocukları da varsa eğer heyecan katlanır. yeni insanlarla tanışacak olmak mutlu eder. çocukluk işte, okuldayken acaba geldiler mi diye beyninizi yersiniz. dersler yalan olur. koşa koşa eve gidersiniz. kapının önünde onlarca ayakkabı vardır. deli gibi zile basarsınız ve akrabalarınızla, varlığından henüz haberdar olduğunuz kuzenlerinizle tanışırsınız. yemekler yenir, sokakta oynamaya çıkılır, her şeyden konuşulur, kuzenlere dondurma ısmarlanır. aynı odada yatıldığından muhabbet belli bir saate kadar devam eder, anneler gelir arada "siz daha uyumadınız mı" der. ses çıkarılmaz. kapı kapanınca sohbet bir kişi uykuya yenik düşünceye kadar devam eder.
hep beraber denize ve pikniğe gittiğiniz günler bitmesin istersiniz. çekilen fotoğraflar özenle saklanır. veda ederken ıslanan gözlerle hatırlanır herkes ve tekrar gelineceğine dair sözler verilir. ama malesef öyle olmaz. yine de belki beş yıl sonra tekrar geldiklerinde aynı heyecanla bekleyeceğinizi ve aynı derecede mutlu olacağınızı bilirsiniz.
insanı, sevdiklerinin uzakta olması kadar üzen başka bir şey daha yoktur. birlikte büyümek istediğiniz insanların bir gün evlendiklerini duyarsınız. çoktan büyüdüğünüz gerçeği dikilir karşınıza...sonrası gülümseme ve hüzünle karışık bir yüz ifadesi, sonrası burukluk.
