ilk başta ağır gelen bir durumdur. sizi tanıyan hiç kimse yoktur. sıfırdan kendinizi var etme durumu söz konusu olabilir. ağır sıkıntılar, depresyonlar, hastalıklar geçirilebilir.
bir de farklı bir bünyeniz varsa, insanların size alışması süreci içerisinde yarrak yeme seanslarıyla başbaşasınız demektir. normal olmaya kendinizi zorlamaya çalışmak durumunda kalabilirsiniz. (normalden kasıt, insanların normalleridir.) alışılacağı söylenen ortamdır. söylenegelenlerin olacağı umuduyla ilerlemeniz söz konusu olabilir.
6 çocuk babası, memur, kirada oturan adamlar gibi olmak ve bir şey alınacağı zaman tüm marketlere gidip fiyat karşılaştırmaktır. şehir dışında okumak genç dimağlara ayakları üzerinde durabilme, hayatta kalmayı başarma yetisini kazandırır. ilk başlarda çok acı çektirir, gelinen şehri, aileyi, dostları... özletir. "sigerimmm la ben gidiyorum" bile dedirtir. ama bunu diyen genç şunu bilmelidir öldürmeyen acı güçlendirir.
17 yaşında bulaşık ve çamaşır makinasını, fırını ve ütüyü, ocağı ve elektrikli süpürgeyi kullanmaya başlayıp kendi evinin hanımı olmaktır. Evin hanımı olarak baktığınız çocuk bizzat sizsiniz.. Bambaşka bir ortamda eski düzeninizi yaşatmaya çalışırsınız, bu biraz dramatik ve tuhaf bir durumdur; hala tam olarak büyümemişsinizdir, kendinize anne babalık yapmaya başlarsınız, yoksa ekseninizi kaybedebilirsiniz..
tek evde yaşamaktır belli bi süre sonra.. yurt teranesini çekememektir.. esas yalnızlık o zman başlar.. tuvalet kağıdını ilk defa aldım misal hayatımda.. nası küçük bi detay.. nası da mühim değil gibi duruyo.. ama hayatımda hiç almamıştım işte annemlerin evinde..
çok şey yazasım var yahu.. ama yazamıyorum.. neyse..
yemek siparişinizi getiren eleman, "siz de hastasınız galiba, geçmiş olsun.." dediğinde elemana "sağoööl.. böhehe.." diyerek sarılma isteği duymaktır. gerekirse teşekkür edip, kapıyı kapattığınızda gözyaşlarınızın süzülmesidir.*
Okudugu sehirdeyken, büyüdügü sehri ve ailesini; büyüdügü sehirdeyken, okudugu sehri ve kendi evini özler bunlar.. Bu ikileme düsen kisi bi daha kıçı toparlayamaz,hep bir seylere özlem duyar, tatmin olmaz..
Ama kesin olan bir şey varsa o da adamı yola soktugu, hayatın zorluklarıyla karsilastirdigi ve hatta kendisini aslanlarla cevrili bir arenada (bkz: gladyatör) gibi hissettirdigidir..**
ailesinin olduğu şehirde okuyanlar için bazı zamanlar "ahhhhhh, ben şehir dışında okuyacaktım ki..." şeklinde nükseden bir iç geçirmedir.ama bu durumda olan ve "şu bayram tatili gelse de evime gitsem,ben annemin yemeklerini,yatağımı özledim vs" diyen öğrencileri gördükçe "şehir dışında okumak zor ya,ben rahatım,her şey önüme geliyor" denilerek rahatlanır.
Her öğrencinin yaşaması gerekir,kişiyi birçok konuda kırbaçla eğitilen aslan misali eğitir.Herkesi değil de birçok kişiyi eğitmesinin açıklaması da standartların ortalama düzeyde tutulmasıyla alakalıdır. (bkz: okula jiple gitmek) (bkz: nşa)
Eğer evde kalıyorsa bu kişi gülelim eğlenelim kam alalım dünyadan felsefesini güdebilir.Yurtta kalıyorsa da eve çıkmalıdır.**
tabi şöyle durumlar da vardır (bkz: ev arkadaşının tomruk olması) ki kişiyi kamçıyla değil de çarmıha germişcesine eğitir.
Kişinin ATM makinelerini kullanma becerisi fazlasıyla gelişir.Çok hızlı bir şekilde ödemeli arama yapabilir.*
Bir de hangi şehirde okursa okusun,okuduğu şehre küfür eder.
19 yaşında bir insanın hayata daha erken atılmasını, zorluklarla mücadele etmeyi öğrenmesini erkenden öğreneceği durumdur. Bilmediği bir şehirde yalnızlığı ile başbaşa kalan insan her zorlukla mücadele etmeyi bilir. Ayakları yere daha sağlam basar.
zaman zaman insanın ihtiyacı olan sıfırdan başlama durumunu sağlayan, kişinin kendi ayakları üzerinde daha sağlam durabilmesini sağlayan durum.
olay özlemek ya da özlemek değil, alışılagelmiş insanlardan ve koşulsuz destekten kurtulup; her şeyi yeniden inşa etmektir.
nitekim zordur, cesaret ister. her bünye kaldıramaz.
istanbul, ankara veya izmirde yaşayanların puan yetmezliği yüzünden, diğer şehirlerde yaşayanların ise aldıkları puanın ziyan olmaması yüzünden yaşadıkları dandik durum. kimi kimselerin ''ohh be abi evden uzaktasın kral gibi hayat'' geyiklerine rağmen oldukça trajedik ve sıkıntılı bir süreçtir bu. velev ki duygusal yoğunluğu olmayan doğduğu yeri değil doyduğu yeri vatan belleyen, ortamlardan ortama yılan gibi akabilen ve evinin, çevresinin, sevdiklerinin önemini anlayamayan bir kimse için güzel olabilir.
