harry stack sullivan' a göre insanın en temel ihtiyacı ve bilhassa böyle zamanlarda anımsamamız gereken bir kavram.
diğer ihtiyaçlardan farklı olarak, en az iki kişinin davranışlarını gerektirir. örneğin, çocuk bir gereksinimden ötürü ağladığında , bu gerilim annede bu gereksinimi gidermek adına etkinliklere ve şefkat duygusuna yol açar. böylece bebeğin şefkat girişimi annenin şefkat göstermesini uyarır.
bugün insanlar inançlarından ötürü umarsızca katledildi ve bu canilik dünyanın çeşitli bölgelerinde halen sürüyor. göz yumduğumuz aşikar, fakat bir de bu katliamı sözlü yahut eylemde bulunarak destekleyen insanlar mevcut. şiddet yalnızca eylemle var olmaz, şiddeti örgütlemek de en az onun kadar, dahası ondan daha büyük bir suçtur bana kalırsa. bugün bu örgütlenişin en ulaşılabilir basamağı ' sosyal medya '. bu yol üzerinden insanların ne denli vahşileşebildiğine tanık oluyoruz.
şefkati uyarmayı mı bilmiyoruz, şefkat göstermeyi mi ? yanıt her ne olursa olsun, suçlu tek değil.
huxley yeniden haklı çıkıyor, '' belki de bu dünya, başka bir gezegenin cehennemidir. ''
Şefkat duyulan kişinin yahut canlının güçsüz ve savunmasız olmasından kaynaklanan sevecenlik duygusu ve koruma istemidir.
Dilsiz bir hayvan, çocuk bebek, hasta yaşlı vs. Olabilir.
şefkati eksik ilişkilerin tuzsuz yemek gibi olduğu.
yemeğin güzel tarafını sevdiğine vermek.
sen seversin diye aldım.
usuduysen ceketimi vereyim.
karnın aç mı, yemek hazırlığım mi?
tatlı bir iltifat etmek.
öpmek.
sarılmak.
saçını sevmek.
gözlerine uzun uzun bakmak.
kokusunu içine çekmek.
koynunda uyuklamak.
erkekler marstan, kadınlar venusten kitabı çok doğru geliyor bazen bana.
erkeklerle kafamız farklı çalışıyor. bizi doyuracak şeyler genelde aynı değil.
