beni iyi dinleyin. sonra kararı siz verin şarj mı şarz mı?
aynanın karşısına geçin. ve konuşmanızı izleyin.
bir kez "şarz" diyin. gayet normal bir görüntünüz var öyle değil mi? söylerken normal insana benziyorsunuz. harika. gayet akıcı ve pratik olduğunu farkettiniz.
bir kez de "şarj" diyin. yüzünüzün haline bir bakın. büzülen dudakların suratınızı ne kadar salak bir şekle soktuğuna bakın. sizi bu halde gören sevdiklerinize, ana babanıza yazık değil mi? onlara bu kötülüğü yapmayın ve şarj demeyi derhal kesin.
her dilin bir yapısı vardır. yok orjinalinde charge deniliyormuş da gerçeği buymuş falan. ee napalım yani orjinal söylenişi oysa. madem öyle "sütyen" demeyelim "sutian gorj" diyelim o zaman. orjinali o çünkü.
dilinizin doğasıyla oynamayın. komik duruma düşüyorsunuz. taş yerinde ağırdır derler her sözcük kendi dilinde istenilen derinliği verir. şarz ise bizim için sadece basit bir pil doldurma ifadesi. şekilden şekile girmeye değecek bir anlamı yok ki. bu kadar kasmaya gerek yok.
şarz dilimize en uygun kullanımdır. aksini iddia eden ya masabaşı filologudur ya da fok balığı gibi konuşmayı maharet sayan bir liselidir.
