herşeyin değersizleştiği gecelerde bana gelen haldir.
şarkılara bağımlı biri gibi yaşarım normalde. "hani benim gençliğim"le ağlar, "pala remzi"yle oynar, "dağlar başın alaydım"la coşar, "asafın miktarını"yla düşünür bir insanım. beynimin açıldığını hissettiğim bu enerjisiz ve sıkkın gecelerde hiç bir şarkı beni tam anlatmayı başaramaz, hep birazım açıkta kalmış gibi hissederim. bu da şarkıların inandırıcılığını azaltır.
