karşıyaka izmir'deki şubesi kapanmış olan kokoreççidir. normal ama sen isteyenin kokoreçine kat domatesi bilmemneyi de bir sor önce. ben sadece etin tadını istiyorum belki.
hem burger king gibi fast food atmosferli kokoreççi mi olur allaşkına? nasıl bir kültürel bozukluktur bu.
gece sipariş verdiğinizde buz gibi siparişle kapınızı çalandır. evde mikrodalga fırınınız yoksa gelen siparişi çöpe atmanız kaçınılmazdır. mecbur kalmadıkça sipariş verilmemesi gereken yerdir.
dükkan olarak iş yapanını sevmediğim fakat seyyar olanına bayıldığım kokoreçtir. Neden diyeceksiniz bir kere dükkan olarak 1968'den beri kokoreç yapıyorlar bir geçmişleri var bundan dolayı insan güveniyor tabi. Fakat torpil üzerinde değil de sandviç yapılan ısıtıcı üzerinde ısıtıyorlar daha önceden hazırladıkları kokoreçii tadı da torpildeki kadar lezzetli olmuyor ahanda basıyorlar yağı da üzerine kokorecin tadını bile alamıyor insan. Fakat seyyar olan şampiyon gerçekten kokoreç yapmasını iyi biliyor, hem diğer kokoreççiler gibi yarım ekmekleri çeyrek ekmek kadar güdük olmuyor. izmir'de göztepe civarında çalışır kendileri.
kime göre neye göre şampiyon diye sorgulanması gereken kokoreççi. zira türkiye nin muhtelif illerinde 4 farklı şubesinden kokoreç yedim ama beklediğim lezzeti bulamadım, belki de adı şampiyon diye beklentilerim yüksekti o da olabilir tabiki.
yarım ekmek kokoreçi 8 liradan satan meşhur kokoreç dükkanı. ama harbiden kokoreçin hakkını veriyorlar. altunizade'de bulunan şampiyon kokoreç'ten bahsediyorum.
kokoreç kimse kusura bakmasın ama sokakta yenir. kokoreçi kokoreç yapan da biraz budur zaten.
iş görsün diye bulunmuş genelde plastik bir kabın içine konmuş biberin ortasında yer aldığı ve kimsenin kullandığını görmediğim tuz ve pul biberin olduğu, çoğu zaman bir ayağının zemine sağlam oturmaması sebebi ile sallanan bir masanın çevresine serilmiş tabureler varsa taburelere oturulur, yoksa ayakta dikilinir ve yenir kokoreç.
arkadaş veya arkadaşlar ile birlikte gidilmiş ise, hazırlanan ilk kokoreci almayıp arkadaşa uzatıp, ufak bir jest yapmaktan tutun da, arkadaşa ayranı açmasında (bir elde kokoreç varken zor zirâ) yardım etmeye kadar uzanan bir yardımlaşma vardır sokakta kokoreç yemekte.
seyyar kokoreççiye "dost işi olsun abi'" diyebilmek bile, kimi zaman kokoreççinin hiçbir lüzûmu yokken "bu/şu bizden olsun" demesi bile zincir kokoreççiler ile aradaki samimiyet farkını görme açısından yeterlidir.
işin lezzet kısmına çok değinmek istememekle birlikte şampiyon gibi yerlerde yenilen şeyin kokoreç olduğuna, bu gibi mekânların ürünlerini tüketmiş birisi olarak inanmıyorum.
az ekmek, az et, bol baharata da "kokoreç" demeye dilim varmıyor zaten.
domates, yağ ve baharatı karıştırıp ekmeğin arasına koyup satan zihniyetin ürünü mekan. kokoreçin nasıl bir şey olduğunu bilmeyen zavallı istanbullular da kokoreç diye bunu yiyorlar. önünden geçerken içeride sözde kokoreç yiyen insanları görüyor, hafif gülümsüyor ve sessizce mırıldanıyorum: "yine aldatıldınız".
yedi sayfa entry nin tamamına okumaya üşendiğimden mütevellit emin olamadığım, lakin %99.9 olasılıkla yazıldığını düşündüğüm bir espri var ki yazmazsam çatlamasam dahi içimde ukte kalır.
- usta yarım ne kadar?
- 7 tl
-hobaa! sakin ol şampiyon!
hiç bir şekilde hoş ''kokoreç'' yapamayan yerdir,hangi şubesi olursa olsun beğenemiyorum bir sorun var herhalde ama nerde diye de sürekli düşünüyorum ama ''isim'' de herhalde lan diyorum her seferinde.
ankara bahçelievler dekinin taaaa amına koyım ben emi. zorla beni çiftliğe götürecekler gecenin bu saatinde.
ulan ağzına sıçtığımın yerinde internet denen bi sikim var, ya ben bi bok beceremiyorum, bi ankara bahçelievler deki şampiyon'un numarasını bulamıyorum yada forsquereeeee denen başka yerde görünmüyor bu ırzını siktiğim mekan!
deliricem amk. yesem mi yemesem mi havasındayken sınırden ıstahım kaçtı ama inatla sipariş veresim var.
