benim çocukluğum çingene mahallesine yakın bir muhitte geçti.
çok net hatırlıyorum ve günümüzde de hala gözlemliyorum.
bu insanlar dünyanın en mutlu insanları.yüzlerinde hep bir gülümseme,gözleri hep canlı ve fıkır fıkır insanlar.
mahallelerinde müzik ve eğlence hiç eksik olmaz.ancak
bu insanlar dünyanın en fakir insanları.ayakları kışın bile çıplak
çocukları hala görüyorum.fakat onlar hayatın yaşanabilir ve güzel
olduğunun en güzel örnekleri.bu başlık altında oflayıp puflayan
arkadaşlara önerim bu konuyu etraflıca bir düşünsünler.
belkide boktan olan hayatın kendisi değildir de bizlerizdir...
